به گزارش سایت توژال، مردمی که به دنبال نور هستند، افرادی که یکی می شوند و در عین حال سیاست ها پیشرو نیستند و شوراها شکل می گیرند اما نقشی در احیای حقوق بشر ندارند.

کسانی که خواستار حقوق بشر و تعصبات هستند قربانی می شوند و در این میان کودکانی نیز جان خود را از دست می دهند. دیوارهایی بین مردم ساخته و کشیده می شود، عدالت نیز واژه گمشده ای است.

از آفریقا تا آسیا و تا مرزهای آمریکا امتداد دارد. برزیل، پرو، مکزیک. از هند، پاکستان، رومانی، کاستاریکا، لیبریا، صربستان، عمان، کامبوج و حتی ایرلند شمالی. بنگلادش، لهستان و غیره یک زمانی درباره فلسطین و فلسطینیان است. سرزمینی که با گوشت و پوست و استخوان خود معنای واقعی نسل کشی را درک کرد.

فلسطین، سرزمینی که نسل کشی را با گوشت و پوست و استخوانش به معنای واقعی آن درک کرد

صداهایی فراتر از تاریکی این روزها در مولوی هال نمایش داده می شود. نمایشی با بازیگران زیاد و دکوری ساده اما پر ماجرا.

امیرحسین حریری کاشانی کارگردان صداهای فراتر از تاریکی در گفت و گو با مجله توژال گفت: متن و اساس فرم درج شده در نمایش به موضوع حقوق بشر به عنوان موضوعی معاصر، جدی و قابل بحث در دنیای معاصر اشاره دارد. او سعی داشت خودش را در قالبی روایت کند، نوعی تئاتر به نام تئاتر مستند.

وی افزود: این نمایش به مصاحبه ها و اسنادی از کشورهای مختلف و افراد فعال در این عرصه در فرهنگ های مختلف اشاره داشت که همگی در قالب نمایشنامه نوشته شده بودند. آریل دورفمن دراماتیزه شده و به مجموعه ای نمایشی از گزارش های مستند در مورد حقوق بشر تبدیل شده است.

حریری کاشانی می گوید: در نمایش در حوزه دراماتورژی خیلی کم تلاش کردیم و در واقع فضا را از فضای اجرایی به فضای بازیگری که ارتباط مفهومی و هدفمند بهتری با مخاطب دارد تغییر دهیم و در کل تلاش کردیم. برای درک خود متن و آنچه نویسنده از نظر تعهد و وفاداری، چه از نظر فرم و چه از نظر موضوع، مورد نظر نویسنده است.

ما هیچ گزارشی را حذف نکرده ایم یا چیزی اضافه نکرده ایم

به گفته او دستکاری نمایشی در متن بسیار کم بود و بیشتر شبیه گزارش متقاطع بود. حریری کاشانی می گوید: ما هیچ گزارشی را حذف نکردیم و چیزی اضافه نکردیم. ممکن است در برخی گزارش ها بر اساس کارهای تحقیقاتی انجام شده در حوزه تحقیقاتی موارد بیشتری اضافه کرده باشیم. اما بیشتر در زمینه اجرای نمایشی بود و سعی کردیم اجرا را با رمزهای تئاتری و سندروم های تئاتر به سمتی ببریم که ارتباط راحت تر و راحت تری با مخاطب ایرانی در این مقطع ایجاد کنیم.

این کارگردان درباره مسئله فلسطین در این نمایش گفت: چیزی اضافه نکردیم. ضمناً متن بر اساس گزارش و مصاحبه با راجی سورانی وکیل فلسطینی در زمینه حقوق بشر. اما چند اسم اضافه کردیم. تنها کاری که کردم این بود که اسامی فعالان حقوق بشر در حوزه های مختلف مرتبط با موضوع حقوق فلسطین و اساس منطقه بیت المقدس را آوردم که در حوزه های ادبی، سیاسی و حقوقی فعال هستند.

این دیوارها دیوارهای تصادفی و استعاری هستند که قدرت و استعمار دارند

وی درباره دیوار در دکور نمایش نیز گفت: بحث تعبیر است، اجازه می دهیم مخاطب هر برداشتی داشته باشد. این دیوارها دیوارهای تصادفی و استعاری هستند که قدرت ها و استعمار در کشورها به ویژه در جهان سوم ایجاد کرده و باعث جدایی می شود و تلاش کنشگران برای تخریب این دیوارها به نوعی حداقل رخنه ای در آنها ایجاد می کند. اما متأسفانه دیوارها باقی می مانند و اجازه نمی دهند یا حتی فرصتی برای این تغییر چشمگیر ایجاد می کنند و تنها نوری از نور باقی می ماند.

متأسفانه دیوارها هنوز باقی مانده اند و هیچ فرصتی برای این تغییر داده نشده است

به گفته لی، خبرنگاری که این برنامه را تماشا کرده است، “در پایان، همه چیزهایی که باقی مانده بود طعم خاکستر را می داد.”

در این پیشنهاد، رضا صمدپور، مهدی اسکندری، بتا جمالی، مذگان رادفر، سید جواد حسینی (خیام)، سارا فتحی، صدف اسد الهی، حسین فیروزی، سارا ذوقی، ملیکا زری، طناز فادلی، سمانه صادقی، مبینا کاظمی، یرزونی، بهروزی جلال. شهفری، هانیه زموردی، شیما بختیاری و اردوان ابراهیمی نقش بازی می کنند.