به گزارش سایت توژال. این یکی از بهترین اختروش های گرانشی نزدیک کشف شده در نظر گرفته می شود، زیرا کهکشان پیش زمینه تصویر اختروش پس زمینه را در یک کمان روشن به هم متصل می کند و چهار تصویر از این جرم را ایجاد می کند.

به گزارش Phys، همگرایی گرانشی، که اولین بار توسط انیشتین پیش بینی شد، نشان دهنده فرصتی نادر برای مطالعه مناطق نزدیک سیاهچاله ها در اختروش های دوردست است که به عنوان یک تلسکوپ طبیعی و ذره بین نوری برای این منابع عمل می کند. تمام مواد موجود در کیهان فضای اطراف خود را منحرف می‌کنند و توده‌های بزرگ‌تر اثر قوی‌تری ایجاد می‌کنند.

در اطراف اجرام بسیار عظیم، مانند کهکشان ها، نوری که از نزدیکی آنها می گذرد، این فضای تاب خورده را دنبال می کند و به نظر می رسد که به طور قابل توجهی از مسیر اصلی خود منحرف می شود. یکی از پیامدهای همگرایی گرانشی این است که می تواند منجر به بزرگنمایی اجرام نجومی دوردست شود و به اخترشناسان اجازه می دهد اجرامی که ممکن است کم نور یا بسیار دور باشند را مطالعه کنند.

اندازه‌گیری گسیل اشعه ایکس از اختروش‌ها می‌تواند نشانه‌ای از سرعت چرخش سیاه‌چاله مرکزی باشد و به محققان سرنخ‌های مهمی درباره چگونگی رشد سیاه‌چاله‌ها در طول زمان بدهد.

به عنوان مثال، اگر یک سیاهچاله در نتیجه برخورد و ادغام بین کهکشان ها در حال رشد باشد، باید ماده خود را در یک قرص پایدار جمع کند و عرضه مداوم مواد جدید از دیسک باید به یک سیاهچاله به سرعت در حال چرخش منجر شود.

از سوی دیگر، اگر سیاهچاله در دوره های کوچک برافزایش زیاد رشد کند، مواد را از جهات تصادفی جمع می کند.

مشاهدات نشان داده است که سیاهچاله در این اختروش خاص با بیش از نیمی از سرعت نور در حال چرخش است و این نشان می دهد که سیاهچاله از طریق ادغام به جای کشیدن مواد از جهات مختلف رشد کرده است.

این تصویر توسط ابزار مادون قرمز میان برد جیمز وب (MIRI) به عنوان بخشی از یک برنامه رصدی برای مطالعه ماده تاریک گرفته شده است. ماده تاریک شکل نامرئی ماده است که بیشتر جرم کیهان را تشکیل می دهد. مشاهدات اختروش ها در سراسر وب به اخترشناسان اجازه می دهد تا ماهیت ماده تاریک را در مقیاس های کوچکتر از همیشه کشف کنند.