ایرانی جان می‌دهد؛ اما خلیج فارس را نه
به گزارش سایت توژال، شرایط این روزهای کشور ما را به یاد گذشته می اندازد. روزهایی که انقلاب اسلامی پیروز شد و همه به پاداش مجاهدت خود به این فکر افتادند که در حمله به بخشی از میهنمان سهمی بخواهند.
گروهی در صحرای ترکمن، دسته ای در کردستان و عده ای در جنوب ایران به فکر تجزیه کشور ما بودند. دشمنان این کشور از آمریکا گرفته تا رژیم بعثی صدام و احزاب کومله و دمکرات در آن زمان تلاش کردند ایران را به ویژه در سطوح قومی و مذهبی تجزیه کنند.
درس جدایی طلبان داخلی و خارجی از جنگ با ایران
پس از شکست این نقشه، جنگی هشت ساله به رهبری صدام را به کشور ما تحمیل کردند که در آن بیش از 220 هزار نفر شهید شدند و چشم طمع دشمنان را با شهادت خود کور کردند و دندان هایشان را که تیز کرده بودند شکستند. پاره پاره شدن وطن
تا به حال، همان طرح دوباره در چهره ای متفاوت تکرار می شود و سران کشورهای اروپایی به همراه اعضای شورای همکاری خلیج فارس به دنبال تدوین طرح قانونی برای الحاق سه جزیره (ابوموسی، بزرگ) و تنب کوچک هستند. ) به قلمرو امارات متحده عربی. مقصود این است که این جزایر قبل از تشکیل امارات و اعلام استقلال توسط ایران از اشغالگران انگلیسی پس گرفته شده است.
نام خلیج فارس بر سنگ قبر نیروهای آمریکاییجزایر سه گانه ایرانی بوموسی یا ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک علاوه بر اینکه بخشی از خاک ایران هستند، به دلیل اینکه بر بزرگ ترین قسمت خلیج فارس حاکمیت دارند، برای ملت ایران اهمیت راهبردی دارند و تلاش می شود. تغییر نام خلیج فارس توسط اعراب، مقدمه ای است برای دست گذاشتن بر این سه جزیره و شاید دیگر جزایر ایرانی در دهه های بعد.
خلیج فارس در طول تاریخ بر ضد دشمنان قیام کرده است
این در حالی است که روزگار هرمز هرگز مطابق میل بیگانگان نبود. در سال 1000 پس از میلاد شاه عباس که نیروی دریایی نداشت، با شرکت تازه تأسیس هند شرقی که در آن زمان قدرت چندانی پیدا نکرده بود، برنامه ریزی و هماهنگی کرد و تصمیم گرفت در جنگ با پرتغالی ها در کنار آنها قرار نگیرد و نگذارد. برای کمک به آنها برخی از کشتی های تجاری شرکت آنها را تا زمان اعزام سربازان به جزایر در اختیار ارتش ایران قرار می دهند. سال بعد “امامقلی خان” سردار صفوی که والی فارس هم بود رفت و بندر جمبرون را که هم زمان نامش بندرعباس بود تسخیر کرد و بعد قشم را گرفت و سپس به قلعه پرتغالی ها در جزیره هرمز حمله کرد و ده ها هزاران سرباز ایرانی در نبردی سخت در سرزمین خود شجاعت خود را نشان دادند و تسلیم شدند
یادمان امام قلی خاناز آن زمان خلیج فارس که همیشه تاریخ هزاران سال ایران بوده، ایرانی ماند و سال 2004، روزی که پرتغالی ها از جزیره هرمز رانده شدند، به «روز ملی خلیج فارس» در ایران تبدیل شد. تقویم
خلیج فارس داستان های حماسی زیادی دارد. در زمان رضاشاه پهلوی و به دنبال شکست مذاکرات ایران و انگلیس در خصوص بازیابی جزایر سه گانه ایرانی، مقامات دولتی و نظامی ایران در سال های 1933 و 1934 از جزایر تنب دیدن کردند. در این بازدیدها دریاسالار «غلامعلی بندر» فرمانده نیروی دریایی وقت ایران پس از صحبت با ساکنان جزیره به مقامات نظامی انگلیس گفت که تنب بزور، تنب کوچ و ابوموسی بخشی از خاک ایران هستند.
پایین آوردن پرچم انگلیس در خلیج فارس
از دیگر اقدامات بندر، برافراشتن پرچم ایران در بندر باسایدو بود که پس از فعالیت های دیپلماتیک صورت گرفت. از آنجا در زمان فتحعلی شاه و طی قراردادی انگلیسی ها در این جزیره مستقر شدند و طی این قرارداد کنترل تلگراف و تلفن ایستگاه های دریایی مجاور جزیره را به دست گرفتند و انباری ساختند. برای آذوقه و مهمات در آنجا نظارت می کردند و بر همه ترددها نظارت می کردند و روز به روز شروع به گسترش این نفوذ کردند و پس از تأسیس نیروی دریایی ایران، این وضعیت با اعتراض بندر روبرو شد و از ستاد ارتش خواست این موضوع را بررسی و مطرح کنند. پرچم بریتانیا در بندر پاسیدو. او به این اقدام بسنده نکرد و به ناخدای کشتی لئوپارد دستور داد به بندر مذکور رفته و پرچم انگلیس را پایین بیاورند و پرچم ایران را در ساحل آن روشن کنند.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی، خلیج فارس نیز شاهد اقدامات شجاعانه بسیاری بود. یکی از این فداکاری ها توسط گروهی از بازماندگان به رهبری نادر مهدوی انجام شد.
خلیج فارس، گورستان آمریکایی
25 مهر 1366 “سردار شهید نادر مهدوی” به همراه شهید غلامحسین توسلی، شهید بیژن جرد، شهید نصرالله الشافعی، شهید آبسالانی، شهید محمدیه، شهید مجید مبارکی و … برای گشت زنی و حفاظت از آب های نیلگون خلیج عربی با استفاده از سه قایق نظامی تندرو با نام “بعث”. ناوچه ای به نام «طارق» به سمت شبه جزیره ایران حرکت می کند.
روی ناوچه طارق 11 نفر بودند و فرماندهان شهید مهدوی، بیژن جرد، مجید مبارکی و غلامحسین توسلی و فرمانده عملیات نیز شهید مهدوی بودند.
در تاریخ و ساعت موعود پس از مدتی مسافرت به ساحل جزیره پارس می رسند و پس از ادای فریضه نماز و استراحتی کوتاه با اطلاع از حضور دشمن دور هم جمع می شوند.
پس از ورود به جزیره فارس، صدای انفجار مهیب ناشی از انهدام رادار قرارگاه فرماندهی توسط بالگردهای آمریکایی را شنیدند.
شهید مهدوی بلافاصله نیروهای تحت امر خود را برای انجام عملیات تلافی جویانه احضار کرد. دقایقی پس از انهدام رادار فرماندهی، قایق حامل شهیدان آبسلان و شهید نصرالله الشافعی نیز مورد اصابت موشک آمریکایی قرار گرفت.
سردار شهید مهدوی و دوستانش به شدت مشتاق شلیک به هلیکوپتر هستند. پس از درگیری شدید توانستند یکی از این بالگردها را با موشک استینگر منفجر کنند، در حالی که همگی در حال نماز بودند و الله اکبر می گفتند. تنها ناوچه طارق که سردار شهید مهدوی در آن حضور داشت سالم ماند و دو قایق دیگر هدف قرار گرفتند.
دستگیری نادر برای دشمن بسیار مهم بود، بنابراین پس از دستگیری اعضای ناوگان بازمانده، بلافاصله اقدام به شناسایی او کردند و از هر اسیر در مورد نادر سؤال کردند. دست و پای نادر توسط دشمن بسته شده است اما او همچنان روح خود را تسلیم دشمن نمی کند و به مقاومت ادامه می دهد. نادر مهدوی و بیژن در حال تیراندازی هوایی به سمت هلیکوپترهای آمریکایی بودند و قصد داشتند شهدا و مجروحان را از آب بیرون بکشند.
6 روز بعد پیکرهای شهدا و اسرا از مسقط پایتخت عمان تحویل مقامات ایرانی شد و از طریق مرز هوایی وارد فرودگاه مهرآباد تهران شد. وقتی پیکر پاکش به خاک پاک میهن رسید، دست و پایش را بسیار محکم بسته بودند که نشان از ترس دشمن حتی از پیکر بی جان این سردار شهید داشت.
