به گزارش مجله توژال؛ آمار عبدالجبار نجم الملک اولین آماری است که از جمعیت تهران و محلات اطراف آن منتشر شده است. بر اساس آمار نجم الملک، جمعیت تهران تا سال ۱۲۴۵ به ۱۵۷۱۳۶ نفر می‌رسید که از این تعداد ۲۹۶۶۳ نفر (معادل ۲۰ درصد کل جمعیت پایتخت) در سنگلج زندگی می‌کردند.

بی دلیل نبود که تهرانی ها برای ساختن ویلا به سنگلج هجوم آوردند و این محله به عنوان اقامتگاه تابستانی طبقه مرفه عمل می کرد.

حمیدرضا نارنجی نژاد، یکی از اعضای شورای موسس انجمن سنگلج درباره گذشته یکی از قدیمی ترین محله های پایتخت می گوید: سنگلج در دوره قاجار در کنار عودلاجان و سیروس یکی از بزرگترین محله های تهران محسوب می شد. این یکی از سرگرم کننده ترین چیزها بود.»

از روایات معتبر و موثق برمی آید که این وضعیت تا دوره پهلوی اول ادامه داشته است و گفته می شود کارشناسان آلمانی در پایان پایش آب و هوای تهران از محله به محله اعلام می کنند که سنگلج بیشترین میزان اکسیژن را در مقایسه با آن دارد. به دیگران محله ها و هوا سردتر است. محله قدیمی و خوش آب و هوای سنگلج در دوره پهلوی دوم که قرار بود پایتخت گسترش یابد و اعیان به ناچار به محله های مرتفع و خلوت تری کوچ کردند، از آفت ساخت و سازهای بی رویه و ازدحام جمعیت در امان نماند.

سنگلج به دلیل هویت و بافت تاریخی خود همواره مورد توجه محققان و پژوهشگران بوده و داستان های مختلفی از گذشته این محله نقل شده است. نصیر سامفر همایون در کتاب «سنگلیق» آمار جالبی از جمعیت «سیاه غلامان»، «کنیزان»، «خدمت‌کاران» و خادمان مرد در این محله از دوره قاجار تا پهلوی اول منتشر کرده است.