به گزارش سایت توژال. آسیب مغزی شدید می‌تواند بیماران را نسبت به محرک‌ها واکنش نشان ندهد، اما این بیماران ممکن است هوشیارتر از آنچه قبلا تصور می‌شد باشند.

یک مطالعه جدید در مورد فعالیت مغز نشان داده است که تا یک چهارم بیماران کما ممکن است “هشیاری پنهان” داشته باشند.

پس از یک آسیب مغزی شدید، مانند ضربه مغزی یا سکته، بیماران می توانند وارد حالتی شوند که در آن به محرک های محیط خود مانند صدا، نور و درد پاسخ نمی دهند. این حالت می تواند «کما» باشد که بیشتر شبیه خواب عمیق و مداوم یا حالت کما است که در آن بیمار ممکن است بیدار و حتی با چشمان باز به نظر برسد، اما باز هم پاسخ یا واکنشی نشان ندهد و حالت سوم نامیده می شود. حداقل هشدار”، که در آن بیماران می توانند حرکت را با چشمان خود دنبال کنند، اما نمی توانند به دستورات پاسخ دهند.

این لزوماً به این معنی نیست که این بیماران حداقل تا حدی از آنچه در حال وقوع است آگاه نیستند. در چند دهه گذشته، دانشمندان نشانه هایی از “هوشیاری پنهان” را در برخی از بیمارانی که پاسخگو نبوده اند، کشف کرده اند.

در آزمایش‌ها، دستورالعمل‌هایی مانند «تصور کنید دستتان را باز و بسته کنید» به بیماران داده شد، در حالی که فعالیت مغز آنها توسط تصویربرداری تشدید مغناطیسی عملکردی (fMRI) یا الکتروانسفالوگرافی (EEG) کنترل می‌شد.

در برخی موارد، این اندازه‌گیری‌ها نشان می‌دهد که تعاملات هوشمندانه در مغز حتی بدون علائم فیزیکی آشکار مانند باز و بسته کردن دست‌های بیمار رخ می‌دهد. این نشان می دهد که برای برخی از بیماران، مشکل شناختی نیست، بلکه مهارت های حرکتی آنها است که منجر به وضعیتی به نام تفکیک شناختی- حرکتی می شود.

Jelena Bodin، نویسنده اصلی این مطالعه جدید می‌گوید: «به نظر می‌رسد که برخی از بیماران با آسیب شدید مغزی قادر به پردازش دنیای بیرون خود نیستند. با این حال، هنگامی که با استفاده از تکنیک های پیشرفته مانند fMRI و EEG ارزیابی می شود، می توانیم ببینیم که فعالیت مغز خلاف این را نشان می دهد. این یافته‌ها پرسش‌های مهم اخلاقی، بالینی و علمی را مطرح می‌کنند، مانند اینکه چگونه می‌توانیم از این توانایی شناختی نامرئی برای ایجاد یک سیستم ارتباطی و ارتقای بهبودی بیشتر استفاده کنیم؟

مطالعه جدید 241 شرکت کننده را از شش مرکز مختلف در سراسر ایالات متحده، بریتانیا و اروپا در 15 سال گذشته مورد بررسی قرار داد، همه آنها در حالت نباتی، در حالت نباتی، یا در حالت حداقل هوشیاری، با استفاده از fMRI، EEG یا هر دو. از چندین روز تا سالها پس از ابتلای آنها آزمایش شده است. .

جالب توجه است، این مطالعه نشان داد که 25٪ از بیماران قادر به پیروی مکرر دستورالعمل ها در عرض چند دقیقه بودند. این بالاتر از برآورد ارائه شده در مطالعات قبلی است که 15-20٪ را نشان می دهد.

هرچند اخطارهایی وجود داشت. از آنجایی که داده‌ها توسط تیم‌های مختلف در یک دوره زمانی طولانی جمع‌آوری شد، روش‌ها استاندارد نبودند، بنابراین ممکن است تغییراتی وجود داشته باشد.

این مطالعه همچنین 112 شرکت‌کننده دیگر را که می‌توانستند به دستورالعمل‌های شفاهی پاسخ دهند، تجزیه و تحلیل کرد. با این حال، تنها 38 درصد از این بیماران فعالیت مغزی منطبق بر “بیداری پنهان” را نشان دادند که نشان می دهد فعالیت مغز و آزمایشات برای یافتن آن هنوز بسیار پیچیده است.

به گفته این تیم، ارائه راهنمایی در مورد چگونگی ارزیابی تفکیک شناختی- حرکتی، تمرکز کار آینده خواهد بود، زیرا درک بهتر هوشیاری در این شرایط می‌تواند نتایج را برای بیماران بهبود بخشد.

باودن گفت: «خانواده‌ها به ما گفته‌اند که وقتی یک نتیجه آزمایش مثبت که نشان‌دهنده تفکیک شناختی حرکتی با تیم بالینی بیماران به اشتراک گذاشته شود، می‌تواند نحوه تعامل تیم با فرد را تغییر دهد.»

این تیم توجه بیشتری به نشانه های رفتاری ظریفی دارد که می تواند تحت کنترل داوطلبانه باشد، مانند صحبت کردن با بیمار یا پخش موسیقی در اتاق. از سوی دیگر، ناتوانی در تشخیص تفکیک شناختی- حرکتی می تواند عواقب جدی مانند مرگ، از دست دادن علائم هوشیاری و عدم دسترسی به توانبخشی فشرده را به همراه داشته باشد.

این تحقیق در مجله پزشکی نیوانگلند منتشر شده است.