اما بیایید ببینیم داستان برند تویوتا چیست؟

سال 1894 میلادی برابر با 1273 میلادی در ایران است محمدعلی شاه قاجار شخصی به نام ساکیچی تویودا او یک ماشین بافندگی ساده و ابتدایی نیمه صنعتی اختراع کرد. او در تجارت خانوادگی فرش فروشی کار می کرد.

حدود سی سال بعد، ساکیشی با موفقیت همان ماشین بافندگی را به مدل تمام اتوماتیک ارتقا داد و بر اساس این اختراع، دو سال بعد، معادل سال 1305، کارخانه ریسندگی تویودا راه اندازی شد.

در همان سال ها، پسر ساکیشی، کیچیرو تویودا، که مهندس مکانیک بود، پس از سفر به ایالات متحده و مشاهده ازدیاد خودروها در آنجا، به نظر می رسید که تکه ای از آینده ژاپن و شرکت خود تویودا را ببیند. کیشیرو دوست نداشت که آنها فقط چرخ خیاطی تولید می کنند و می خواستند کار بزرگتری انجام دهند!

کیچیرو تویودا

پس از بازگشت از آمریکا و با اصرار شدید او بخشی از کارخانه چرخ خیاطی را برای تولید ماشین به او دادند.

یازده سال بعد، کارخانه ماشین سازی تویوتا موتورز راه اندازی شد، تازه متوجه شدید که قبل از آن نام شرکت تویودا بود و این کلمه در ژاپنی به معنی مزارع برنج حاصلخیز است که اصلا با محصولات این برند همخوانی ندارد!

انگار نام خانوادگی شما مسچی است و جواهرفروشی می کنید.

بنابراین مدیران شرکت به درستی این تناقض را تشخیص دادند و تنها با اندکی تغییر نام مناسب تری را برای تویوتا انتخاب کردند.

نامی با تجانس آوایی که برای جهانی شدن بسیار مناسب بود.

به طور خلاصه اولین خودروی تولیدی این شرکت یک وانت 1.5 تنی بود و G1 نام داشت.

دو سال بعد تویوتا خودروی سواری A2 را تولید کرد. هم پیکاپ‌ها و هم سدان‌های تویوتا بر اساس طراحی خودروهای فورد آمریکایی و مدل‌های مشابه با قیمت ارزان‌تری عرضه می‌شدند.

در همین حال، پس از جدی شدن تولید تویوتا و دستور دولت ژاپن حدود 400 کامیون، امپراتور وقت مجوز واردات خودروهای آمریکایی را به کشور لغو کرد تا آن را تقویت کند.

اما سرنوشت برای آنها سرنوشت دیگری داشت. برای اینکه تویوتا گستره محصولات خود را گسترش دهد، جنگ جهانی دوم شروع شد و مجبور شدند کامیون های کوچک نظامی برای ارتش تولید کنند و یک روز مانده به پایان جنگ، آمریکایی ها تقریبا کارخانه تویوتا را با خاک یکسان کردند!

پس از جنگ، ژاپن تحت سلطه آمریکا اجازه تولید خودروهای سواری را نداشت و تنها مجوز تولید کامیون یا ون غیرنظامی را دریافت کرد. کمی بعد آمریکایی ها که ماشین های زیادی در ژاپن نصب کرده بودند با تویوتا برای تعمیر و نگهداری خودروهای خود همکاری کردند. در واقع وقتی دید که اجازه تولید خودرو ندارد، برای حفظ بقای خود از این مهاجمان به کشورش به تعمیرگاه آمد!

اما تنها چند سال بعد، تویوتا از این ممنوعیت خارج شد و مجوز تولید خودروهای سواری را دوباره به دست آورد. مدت کوتاهی پس از آن جنگ کره آغاز شد و چون آمریکایی ها به پایگاهی نزدیک به میدان جنگ نیاز داشتند، تویوتا به دلیل موقعیت استراتژیک خود دستور خرید 1000 کامیون نظامی از ارتش آمریکا دریافت کرد.

که منجر به بازگشت شرکتی شد که به دلیل عدم پرداخت اقساط خودرو توسط رانندگان ژاپنی دچار مشکل شده بود! به عبارت دیگر، اگر جنگ کره برای کسی بد بود، سکوی پرتابی برای تویوتا بود.

توجه داشته باشید که تا این سالها یعنی حدود سال 1330 شمسی; ژاپن هنوز به عنوان یک کشور ماشین صنعتی شناخته می شد و تویوتا نیز از این قاعده مستثنی نبود.

اما صاحبان این کارخانه خودروسازی خصوصی تحصیل کرده بودند و در این مورد، پسر عموی خانواده، ایجی تویودا را برای آموزش به کارخانه فورد فرستادند.

این سفر پس از دیدن کارخانه های مدرن آمریکایی و نحوه مدیریت آنها و تجربه تویوتا در تولید چرخ خیاطی باعث شد تویوتا به تغییرات اساسی دست یابد.

این دوره های آموزشی، تویوتا را بر آن داشت تا سیستم مدیریت کارخانه معروف خود (TPS) یعنی سیستم تولید TOYOTA را ایجاد کند، کتابی بر اساس آن که در بازارهای بین المللی و ایران موجود است. (شاید جالب باشد بدانید که تنها سی سال بعد، در دهه 1980، دولت آمریکا صادرات تویوتا به آمریکا را ممنوع کرد و تویوتا مجبور به راه اندازی خطوط تولید در آمریکا شد. در این زمان مدیران شرکت های خودروسازی آمریکایی بودند. با جستجوی دیوانه وار در این مورد، مجبور شدند روش های مدیریت و تولید را از ژاپنی ها بیاموزند، یعنی در کمتر از سی سال، ژاپنی ها، به ویژه تویوتا، تا حد زیادی پیشرفت کردند که از معلمان خود پیشی گرفتند.)

دوباره برگردیم: تویوتا در سال 1952 شروع به استفاده از این درس ها در اولین کراس اوور خود، کراون کرد، که برای اولین بار در تاریخ شرکت، شاسی و بدنه خودرو را در داخل طراحی و ساخت. ضمن اینکه قرار نبود این خودرو در جاده های آسفالته تمیز حرکت کند بلکه در جاده های گل آلود و سنگلاخی ژاپن آن زمان قرار بود!

(شاید این روزها وقتی نام ژاپن را می شنویم، به یک کشور پیشرفته و روباتیک فکر می کنیم و هیچ تصوری از ژاپن فقیر و ویران پس از جنگ نداریم. اما واقعاً وقتی ژاپن در شرایط سختی است، دور نیست. !)

به طور خلاصه، تویوتا با تولید Crown به بازار جهانی دسترسی پیدا کرد و شروع به صادرات کرد. در همان زمان اولین مدل های لندکروزر را تولید کردند. خودروی چهار چرخ محرک آفرود. این در حالی است که این خودرو به صورت کیت مونتاژ به بسیاری از مناطق آفرود دنیا مانند آمریکای جنوبی و استرالیا صادر شده است.

جالب است بدانید تویوتا لندکروزر که امروزه تقریباً به یک برند لوکس تبدیل شده است با حدود ۷۰ سال قدمت قدیمی ترین و طولانی ترین خط تولید برند تویوتا است!

چند سال گذشت و اقتصاد ژاپن رونق گرفت. با کمک ادوارد دمینگ، اقتصاددان مشهور آمریکایی که چهارده اصل را برای موفقیت در تجارت مشخص کرد، بسیاری از صنایع ژاپن از نظر اندازه و مقیاس جهانی شدند و البته وضعیت اقتصادی مردم ژاپن نیز بهبود یافت.

در مورد ادوارد دمینگ کافی است بدانیم که در کشورش آمریکا که سرمست از پیروزی جنگ جهانی دوم بود طرفدارانی پیدا نکرد و به ژاپن رفت و تئوری های اقتصادی خود را در آنجا پیاده کرد.

در دهه 1960 دولت ژاپن بر ساخت جاده های آسفالته تمرکز کرد و ژاپنی ها توانستند خودروهای ارزان قیمت بخرند. تویوتا از فرصت استفاده کرد و اولین نسل از تویوتا کرولا را تولید کرد که پرفروش ترین خودروی تاریخ لقب گرفت.

تویوتا کرولا در تاریخ

اما باید بدانیم که اگرچه تویوتا در ابتدا جهانی نبود و هیچ عرب محلی در دنیای خودرو وجود نداشت، اما یک شرکت معمولی هم نبود: روح و فلسفه مشخصی داشت و توسط مدیران بزرگی اداره می شد. سال‌هایی که هر کدام چیزهای ارزشمندی را نه تنها برای تویوتا بلکه برای دنیای صنعتی فراهم کردند

راه حل نهایی:

از این رو خودمان آنها را طراحی و به شرکت سازنده سفارش می دهیم تا در نهایت خط تولید خودرو تویوتا از کار نیفتد و بتوانیم سفارشات خود را به موقع به دست مشتریان برسانیم!

آنها نیز اصل کایزن خیلی باور کردند و به آن معنا دادند: کایزن در فرهنگ ژاپنی به معنای پیشرفت و بهبود مستمر است. ژاپنی ها با توجه به فرهنگ و تمدن خود عجله ای برای رسیدن به موفقیت ندارند، آنها ترجیح می دهند به آرامی و پیوسته رشد کنند. با این حال، محبوبیت جهانی اصطلاح کایزن نیز تا حد زیادی به دلیل تویوتا و استراتژی بهبود مستمر آن است.

این کلمه ممکن است ساده به نظر برسد. اما لطفا یک لحظه به این موضوع فکر کنید:

تصور کنید هر روز که به سر کار می روید به دنبال پیشرفت هایی در نحوه انجام کارها هستید، خواه در حال انجام کارهای اداری، خدماتی یا تولیدی باشید! این بدان معناست که برای بهتر شدن نیازی نیست منتظر روز، ماه، سال یا تاریخ خاصی باشید! همیشه، برای همیشه، همیشه بهبود کار، افزایش کارایی، رفع عیوب و بهبود همه فرآیندها.

حالا بیایید دوباره در مورد کلمه کایزن فکر کنیم.

دفتر مرکزی تویوتا در آیچی، ژاپن

با این حال، تویوتا مفهوم دیگری را نیز در دستور کار برند خود قرار داد و آن چیزی جز جیدوکا نبود، به این معنی: ترکیبی از قابلیت های ماشین یا اتوماسیون با نیروی انسانی و سفارشی سازی.

رهبران تویوتا معتقد بودند که این دو در کنار هم ضروری هستند و منجر به بهبود مستمر می شوند، که البته درست بود، شاید ماشین ها کامل نباشند و انسان ها قادر به انجام همه کارها نباشند.

به لطف فلسفه جیدوکا، آنها توانسته اند به پیشرفت قابل توجهی در روند تولید خود و سودآوری مداوم این برند با کیفیت بالا دست یابند.

لندکروز 2024

اما تویوتای موفق امروز، همانطور که قبلاً گفتیم، همیشه سودآور و شاد نبود!

آنها در طول سونامی ژاپن در سال 2011 حدود 150000 خودرو و در طوفان موسمی تایلند حدود 240000 خودرو را از دست دادند.

آنها همچنین در آمریکا به دلیل نقص فنی در برخی از مدل های تویوتا که باعث بروز حوادثی در آمریکا شد و ممکن است منجر به ورشکستگی هر شرکتی شود، در آمریکا 1.2 میلیارد دلار جریمه شدند.

اما تویوتا بر بحران ها فائق آمد و اکنون به عنوان بزرگ ترین و پرفروش ترین برند خودرو در جهان شناخته می شود.