به گزارش اکونومیست ایران، نشست تخصصی نمایشگاه «این گوهر را بگشا و فراتر از اندیشه جستجو کن» با حضور روح الله شمسی زاده – مجسمه ساز و کیوریتور این رویداد – فرشیدی ملکان – حامی نمایشگاه اودل علاسوند – مدیر گالری کیمن، رامین مشایخی و جمعی از اهالی و هنرمندان تأسیس شد.

روحولو شمسی‌زدا، سردبیر نمایشگاه در این نشست با تاکید بر اینکه سه رکن اصلی را در برپایی این نمایشگاه در نظر گرفت: ستون گالری کیمن به عنوان برگزارکننده رویداد، هنرمندان به عنوان شرکت کنندگان در نمایشگاه نمایشگاه و رکن حمایت، سه رکن آنهاست. کلاسیک ایجاد کرد این به دنیای امروز تعلق ندارد. در ژرفای تاریخ هم در جغرافیای تاریخی و هنری ایران و هم در جغرافیای تاریخی و هنری جهان قابل رصد است. زمانی که خانواده مدیچی با حمایت هنرمندانی مانند لئوناردو داوینچی و میکل آنژ جنبش رنسانس را در فلورانس ایتالیا تشکیل دادند، شاهکارهای هنری در تاریخ خلق شدند.

وی با اشاره به اینکه این داستان در هنر ایران نیز وجود دارد، به نقاشی های سلطنتی اشاره می کند و می گوید: در مقابل نقاشی های سلطنتی مانند تابلو شاه عباس صفوی در اصفهان، نقاشی سلطنتی کریم خان زند در شیراز و… تابلوی سلطنتی فتحعلیشاه کوچار در این میان مردی به نام نهش باشی دربار که تحت حمایت نهادی تحت حمایت دربار است در میان هنرمندان و دربار حضور دارد. نقش میانجی را ایفا می کند. در این نمایشگاه من همان هنرمند عبدالله خان هستم. عبدالله خان هنرمند و معمار، مجسمه ساز، نقاش و جواهرساز دربار فتحعلیشاه بود. پس از فتح علیشاه قاجار، از محمد شاه قاجار دستور گرفت تا برخی از جواهرات آن دوره مانند جواهرسازان، معماران، نقاشان، شمن‌ها (شمع‌سازان) را تحت حمایت خود بگیرد.
این مجسمه ساز ادامه داد: این واسطه بین عامل حمایت کننده، مجری و هنرمند رابطه و تعادل ایجاد می کند. ریشه این جریان را می توان در افسانه های سومری و بین النهرین دید. متوجه شدم چیزهایی که امروز در مورد حمایت، حمایت و جریان است که مانع رشد افتخارآمیز یک هنرمند است، مال امروز نیست. در حافظه ذهنی و هنری انسان وجود دارد. در داستان این قصه ها به سه حالت می رسیم: حمایت از ماده، حمایت از اثر و در نهایت حمایت از کنش هنری یا هنری. این تثلیث حامیان را در دوره های مختلف تاریخی می توان دید که تثلیثی کلاسیک است که همیشه در فرهنگ و هنر و جامعه ایران و جهان وجود دارد.

کار هنرمند زمانی معنا پیدا می کند که مستقیماً با گالری در ارتباط باشد

شمسی‌زدا با اشاره به نظریه نهادی جرج دیکی، فیلسوف مدرن، تصریح کرد: بر اساس این نظریه، در دنیای امروز اثر هنرمند زمانی معنا پیدا می‌کند که در جایگاه اصلی خود قرار گیرد و این ارتباط مستقیم هنرمند است. و با موسسه همکاری کنید. در دنیای امروز این موسسه گالری است. جایی که هنرمند در موقعیتی قرار می گیرد که در صحنه های هنری مانند حراج، دوسالانه، سمپوزیوم، دوسالانه، رویدادهای جهانی، صحنه های هنری ملی و بین المللی دیده می شود.
وی افزود: اکنون نهاد و حامیان در کنار هنرمند ایستاده اند تا هنرمند بتواند آثار خود را ارائه دهد. یک هنرمند عموماً در دو حوزه کلی کار می کند، یکی کار حرفه ای خود که می تواند زرگری، سنگ تراشی، نقاش، آهنگر و … باشد، یعنی در زمینه متریال مهارت دستی دارد. این رشته از حرفه هنرمند را معمولاً «صنعت» می‌گویند، یعنی صنعت، خالق، هنرمند و هنرمندانی که در گذشته به آنها هنرمند می‌گفتند و شکل کلاسیک این رشته، یعنی هنرمند بود. که به اندازه هزینه آهنگر یا سنگ تراشی است. از زمان شکل‌گیری هنر مدرن، زمانی که موضوع هنرهای زیبا مطرح شد، مفهوم هنرمند تغییر کرد، او فردی بود که نقاشی می‌کرد یا مجسمه‌سازی می‌کرد و بین هنرمند و ماتریالیست فاصله ایجاد شد. در اینجا نکته دوم مطرح شد که اثر هنری جایگاه مقدسی پیدا کرده است، ارزش خاصی دارد. اثر هنری دیگر یک شی کاربردی نبود.
شمسی زدا افزود: در این نمایشگاه می خواستم در این خلأ قرار بگیرم یعنی یک هنرمند تجسمی در کنار خلق یک اثر هنری اثری را در حوزه طراحی ارائه دهد. جالب اینجاست که بسیاری از هنرمندان تجسمی این تجربه را داشته اند. یعنی یک تابلو و یک مجسمه خلق کردند و در کنار آن صندلی یا تزیینی هم طراحی کردند، اما از نظر هنرمند هر دوی این خلاقیت ها ارزشمند است و بین آنها فاصله ای نمی بیند.
وی ادامه داد: از این رو برای برپایی نمایشگاه به سراغ چند گروه از هنرمندان رفتیم که علاوه بر خلق آثار، مشاغل دیگری نیز داشتند، هنرمندانی که تزیینات جواهرسازی می کنند. هنرمندانی که علاوه بر نقاشی و مجسمه، آثار کاربردی نیز ارائه کردند. هنرمندانی که علاوه بر جذابیت به موضوع دکوراسیون هم فکر می کردند. بنابراین موضوع تجدید نظر و رسانه (ماده) مطرح شد. پس رفتیم سفارش دادیم جایی که هنرمند علاوه بر خلق و استفاده و رسانه به سفارش و مشتری نیز می اندیشد. در اینجا هنرمند وارد عرصه طراحی می شود. فقط هنر دیگر مطرح نیست، مخاطب، نظم و تقاضا است که در برپایی این نمایشگاه مورد توجه قرار می گیرد.

شمسی‌زدا با اشاره به کاربرد کلمه «جستجو مکان» توضیح داد: مکان جستجو در اینجا معنا پیدا می‌کند. یعنی هنرمندم، محیطم را عوض می کنم، یعنی مجسمه ساز یا نقاش هستم، جواهرات می سازم، معماری می کنم. من در کارم فضای تماشای واسطه ای ایجاد می کنم. برای هنرمند، این مکان بخشی از داستان فرآیند خلقت و مواجهه با آفرینش است. رابطه حرکت هنرمند به سمت طراحی و آفرینش که می تواند همزمان برای هنرمند شکل بگیرد.
وی افزود: این نمایشگاه حاصل شرایط ذکر شده است. نمونه ای از هنرمند، نهاد و حامی که روزگاری در جامعه تاریخی ایران همه کارها را درست انجام می داد، اما امروز نقش ها به چالش کشیده و سردرگم شده است. اما اگر در جایی بتوان این سه رابطه را در هماهنگی و استاندارد قرار داد، این روند رشد می کند و زنده می شود. به این بیت «این گوهر را بگشا و اندیشه بگرد» از مولانا به عنوان الهام و پیشنهاد به اینجا رسیدم. ایده ای که قدمت آن به 700 سال قبل می رسد، اما ما همچنان این ایده را تکرار می کنیم. گویی باید به بازخوانی این رابطه فکر کنیم. شکلی از ملاقات که در آن می‌توانیم تعادلی بین این دو بخش هنر و طراحی پیدا کنیم تا بتوانیم با هم وجود داشته باشند.

رومین مشایخی با اشاره به برند حامی این نمایشگاه گفت: آنچه در این رویداد برای ما حائز اهمیت بود، اصالت اسپانسر این رویداد بود که علاوه بر عنوان صنعتگران و بازرگانان، جایگاه بسیار پر رنگی در هنر داشت. . از اینجا بود که ارتباط مالیکن با مجموعه هنری آغاز شد.
وی افزود: اغلب همسویی ما با ارزش ها باعث نمی شود که آن ارزش ها را داشته باشیم. در دنیای امروزی که نیاز مبرمی به اصالت داریم و با برندهای این بخش مواجه هستیم، فقیر هستیم، توجه به برند قدیمی و همراهی آن با هنر چقدر می تواند جالب باشد. در نتیجه اتحاد این سه وجه هنرمند، نهاد و حامی می تواند سرآغاز راه جدیدی در صنعت ما باشد که آن هم بر اساس شایستگی است. به این ترتیب، حمایت از بخش هنر و هنرمندان می تواند جلوه های شگفت انگیزی ایجاد کند که همه می توانند از آن لذت ببرند.

در این نشست فرشیدی ملکان حامی این باشگاه هنری به بیان دغدغه های خود از ورود به دنیای هنر پرداخت و افزود: هرکسی دوست دارد در زندگی شخصی خود در بهشت ​​و مدینه فاضله زندگی کند; مکانی که از هر نظر بهترین است. بهشت زمانی وجود دارد که افراد خوب در اطراف من باشند. آرمان شهر زمانی به وجود می آید که احساس خوشبختی و خوبی داشته باشیم، یکی از عوامل این است که بتوانیم خودمان را ابراز کنیم.

وی ادامه داد: در روند خلق این رویداد به طور کلی هنر را یاد گرفتم که هنر بیان یک پیام، احساس و مضمون زیبا از طریق مهارتی مانند نقاشی یا مجسمه سازی است. و مهمترین بخش این فرآیند برای من عبارت است. و این گفته باید درست باشد. نتیجه این یک جامعه سالم یا حداقل یک جامعه سالم است. بنابراین اگر دوست داشته باشیم در مدینه فاضله زندگی کنیم، برای ما تکلیفی ایجاد می کند که هرکسی به اندازه دلش می خواهد از این فضا (هنر) حمایت کند. از سوی دیگر، جواهرات می تواند چیزی بیش از یک صنعت باشد و اتفاقات هنری نیز در این فرآیند رخ دهد. اینطوری وارد این عرصه شدیم.

همچنین عادل علاسوند، مدیر گالری کیمن نیز توضیح داد: گالری ما در حوزه هنر و طراحی شروع به فعالیت کرده است و در طول سال در هر دو زمینه رویدادهایی برگزار خواهیم کرد. این نمایشگاه به وضوح هدف و هدف گالری کیمن را نشان می دهد.