به گزارش سایت توژال. دانشمندان سن واقعی لکه قرمز بزرگ مشتری را تعیین کردند و دریافتند که منظومه طوفانی جوان‌تر از آمریکا است.

به گزارش دیلی میل. در ابتدا تصور می شد که این منظومه طوفان چرخان بزرگ همان نقطه ای باشد که توسط ستاره شناس ایتالیایی جیووانی دومنیکو کاسینی در سال 1665 کشف شد، اما مطالعه جدید محققان اسپانیایی نشان می دهد که اینطور نیست.

محققان به این نتیجه رسیدند که لکه قرمز بزرگ کنونی حدود 190 سال قدمت دارد. آنها همچنین دریافتند که سیستم طوفان هر سال در حال کوچک شدن است و عرض آن از 24200 مایل در سال 1879 به 8700 مایل امروز کاهش می یابد که نشان می دهد ممکن است روزی ناپدید شود.

محققان مشاهدات اولیه مربوط به کشف کاسینی، از جمله ترسیم او از رویداد آسمانی را بررسی کردند و از مدل سازی کامپیوتری برای آشکار کردن سن لکه و چگونگی شکل گیری آن استفاده کردند.

کاسینی برای اولین بار لکه قرمز بزرگ را در قرن هفدهم مشاهده کرد و آن را “نقطه دائمی” نامید، نامی که تا سال 1713 به قوت خود باقی ماند. تا زمانی که ستاره شناسان دیگر نتوانند آن را پیدا کنند.

بیش از 100 سال بعد، اخترشناسان طوفان مشابهی را در همان منطقه مشاهده کردند و این رصد آنها را به این فکر واداشت که آیا این لکه قرمز واقعاً یک لکه دائمی است یا اینکه یک نقطه متفاوت است که اتفاقاً در همان مکان شکل گرفته است.

آگوستین سانچز لا وگا، دانشمند سیاره‌شناسی در دانشگاه کشور باسک (EHU) در اسپانیا می‌گوید: «ما از بررسی اندازه‌ها و حرکات به این نتیجه رسیدیم که لکه قرمز بزرگ فعلی بعید است که نقطه دائمی مشاهده شده توسط کاسینی باشد. لکه قرمز دائمی احتمالاً بین اواسط قرن 18 و 19 ناپدید شده است.

فضاپیمای جونو ناسا از سال 2016 به دور مشتری در حال چرخش است و تصاویری از نقطه ای نازک و کم عمق گرفته است. داده ها نشان می دهد که طوفان از یک طوفان غول پیکر مانند همتای خود در زحل شکل گرفته است.

لکه قرمز بزرگ که بین دو جریان جت به دام افتاده است، حول مرکز فشار ابرطوفان می چرخد ​​و آن را مجبور می کند در جهت مخالف طوفان های روی زمین بچرخد و یک «گرداب» ایجاد کند.

بادهای شدید در این نقطه مواد شیمیایی مانند ذرات یخ آمونیاک را در لایه بالایی تحریک می‌کنند که وقتی در معرض نور خورشید قرار می‌گیرند قرمز می‌شوند.

تحقیقات بیشتری لازم است تا بفهمیم چرا لکه قرمز بزرگ در طول زمان کوچک می شود و چگونه برای نزدیک به دو قرن در همان مکان باقی مانده است.

دانشمندان امیدوارند در نهایت بفهمند که آیا حباب پس از کوچک شدن به اندازه معینی متلاشی شده و ناپدید می شود یا به نقطه پایداری می رسد که اجازه می دهد برای دهه های آینده باقی بماند.

لاوگا گفت که روی آوردن به مشاهدات و نقاشی های مشتری و نقطه ثابت آن توسط ستاره شناس بزرگ کاسینی و مقالات او در نیمه دوم قرن هفدهم که این پدیده را توصیف می کرد بسیار انگیزاننده و الهام بخش بود. این مشاهدات قبل از ما توسط دیگران مورد بررسی قرار گرفته است و اکنون در حال بررسی آنها هستیم.