به گزارش مجله توژال؛ محققان از داده های روزانه مچ بندهای Fitbit برای آموزش الگوریتم یادگیری ماشینی برای پیش بینی دقیق نوسانات خلقی مرتبط با اختلال دوقطبی استفاده کردند. این راه را برای استفاده از یک الگوریتم شخصی سازی شده برای هدایت درمان باز می کند.

دوره های خلقی اختلال دوقطبی (BD) که شامل نوسانات شدید بین افسردگی و شیدایی و به دنبال آن دوره بهبودی است، می تواند به طور قابل توجهی بر عملکرد، روابط و سلامت فرد تأثیر بگذارد. درمان اختلال دوقطبی بر کاهش این اثرات متمرکز است که نیاز به شناسایی و درمان سریع نوسانات خلقی دارد.

محققان بیمارستان بریگهام و زنان (BWH) در بوستون برای هدایت مطالعه جدیدی با هدف یافتن راهی دقیق برای تشخیص نوسانات خلقی در افراد مبتلا به اختلال دوقطبی، به دستگاه پایش سلامت همه جا حاضر روی آورده اند.

دکتر جسیکا لیپسشیتز، از بخش روانپزشکی در بیمارستان زنان و بریگهام و نویسنده اصلی این مطالعه، گفت: «بیشتر مردم از دستگاه‌های دیجیتال شخصی مانند تلفن‌های هوشمند و ساعت‌های هوشمند استفاده می‌کنند که داده‌های روزانه را جمع‌آوری می‌کنند که می‌تواند به روان‌درمانی کمک کند». هدف ما استفاده از این داده‌ها برای تعیین زمانی بود که شرکت‌کنندگان در مطالعه که مبتلا به اختلال دوقطبی تشخیص داده شده بودند، نوسانات خلقی داشتند.

مطالعات نشان داده است که اکثر افراد مبتلا به اختلال دوقطبی، که قبلاً اختلال شیدایی- افسردگی یا اختلال شیدایی- افسردگی نامیده می شد، حداقل سه بار در سال تغییراتی را در شدت علائم و تغییرات خلقی خود تجربه می کنند. این تغییرات شامل تغییر خلق و خو از احساس شادی و تحریک پذیری شدید با افزایش شدید سطح فعالیت (شیدایی)، به احساس غم، بی تفاوتی یا ناامیدی با سطوح فعالیت بسیار پایین (افسردگی) است. هیپومانیا شبیه شیدایی است اما شدت کمتری دارد. این اختلال در عملکرد اجتماعی یا کاری مشکلی ایجاد نمی کند.

دو نوع اختلال دوقطبی وجود دارد: اختلال دوقطبی I و اختلال دوقطبی II.

نوع 1 با دوره های شیدایی که حداقل هفت روز طول می کشد یا شیدایی به اندازه ای شدید که نیاز به بستری شدن در بیمارستان باشد، تعریف می شود. دوره های جداگانه افسردگی نیز معمولا رخ می دهد و حداقل دو هفته طول می کشد. برخی از افراد مبتلا به اختلال دوقطبی I چیزی را تجربه می کنند که به آن “چرخه سریع” گفته می شود، که در آن بیش از چهار دوره شیدایی یا افسردگی در یک سال دارند. نوع دوم با الگوی افسردگی و هیپومانیا مشخص می شود.

در این مطالعه، محققان 54 بزرگسال مبتلا به اختلال دوقطبی نوع 1 و 2 را انتخاب کردند و از آنها خواستند به مدت 9 ماه به طور مداوم از مچ بند Fitbit استفاده کنند.

این دستگاه به دلیل توانایی آن در جمع آوری داده های مربوط به فعالیت، ضربان قلب و خواب انتخاب شده است. همچنین از شرکت کنندگان خواسته شد علائم افسردگی و شیدایی را هر دو هفته یکبار در همان دوره نه ماهه گزارش کنند.

اکثر افراد مبتلا به اختلال دوقطبی حداقل سه بار در سال تغییراتی را در شدت علائم و خلق و خوی خود تجربه می کنند.

این داده ها شامل 17 متغیر شامل تعداد گام ها، زمان فعالیت زیاد، زمان کم تحرکی، ضربان قلب و ضربان قلب در حالت استراحت، کل زمان خواب، نمره کارایی خواب، مدت زمان خواب عمیق، مدت زمان خواب REM و خواب برای تمرین مورد استفاده قرار گرفت. الگوریتم یادگیری ماشین استفاده شد. این الگوریتم توانست اهمیت هر یک از متغیرها را در پیش بینی علائم بالینی مهم افسردگی و شیدایی دریابد.

این الگوریتم به طور دقیق 89.1 درصد از علائم هیپومانیک یا شیدایی بالینی و 80.1 درصد از علائم افسردگی بالینی قابل توجه را پیش بینی کرد.

پنج متغیری که بیشترین نقش را در پیش‌بینی افسردگی داشتند، مدت بیداری، کل زمان خواب، میانگین زمان خواب، ضربان قلب در حالت استراحت و نسبت خواب سپری شده در خواب عمیق بودند.

محققان می‌گویند یافته‌های ما قابل توجه است زیرا همه ورودی‌ها به صورت غیرفعال جمع‌آوری شده‌اند، هیچ یک از اقدامات مورد استفاده تهاجمی به حریم خصوصی نبود، ما از سخت‌افزار موجود استفاده کردیم و روش‌های ما به سطوح بالایی از انطباق Fitbit نیاز نداشت.