به گزارش سایت توژال. کانادا قصد دارد یک قبرستان هسته ای در عمق 2600 فوتی زیر یکی از شهرهای انتاریو بسازد تا زباله های رادیواکتیو خود را دفع کند.

لایه‌های مهاری چندگانه، مهندسی شده و طبیعی تضمین می‌کنند که سوخت هسته‌ای مصرف‌شده به‌طور ایمن در مخزن مهار نگهداری می‌شود و ایزوله می‌شود.

به گزارش IA، سازمان مدیریت پسماند هسته ای کانادا (NWMO) دریاچه ای به نام Wabigoon و شهر Ignace را برای میزبانی اولین مخزن زمین شناسی عمیق کانادا برای سوخت هسته ای مصرف شده انتخاب کرده است.

این اعلامیه پس از 14 سال فرآیند انتخاب مکان برگزار می شود که میزبانان آگاه و مایل را در اولویت قرار داده بود.

لوری سوامی، رئیس و مدیر عامل NWMO گفت: «این پروژه یک مشکل زیست‌محیطی را حل می‌کند و از اهداف تغییر آب و هوای کانادا حمایت می‌کند و تصمیم امروز از طریق یک فرآیند مکان‌یابی مبتنی بر رضایت به رهبری شهروندان کانادایی و مردم بومی اتخاذ شد».

این مخزن راه حلی درازمدت برای مدیریت ایمن سوخت هسته ای مصرف شده، محصول جانبی تولید انرژی هسته ای، در کانادا ارائه خواهد کرد.

سوخت هسته ای مصرف شده در حال حاضر در سایت های راکتور و آزمایشگاه در سراسر کانادا ذخیره می شود. با این حال، یک راه حل دائمی برای اطمینان از ایمنی نسل فعلی و آینده مورد نیاز است.

آژانس مدیریت زباله های هسته ای کانادا اکنون مشخص کرده است که یک مخزن زمین شناسی عمیق امن ترین گزینه برای مدیریت طولانی مدت این زباله های رادیواکتیو است.

قبرستان یک راه حل بلند مدت است

آژانس مدیریت پسماند هسته‌ای کانادا در یک بیانیه مطبوعاتی خاطرنشان کرد که اجماع علمی بین‌المللی وجود دارد که مخزن زمین‌شناسی عمیق امن‌ترین راه بلندمدت برای مدیریت سوخت هسته‌ای مصرف‌شده است.

این آب انبار در عمق 650 تا 800 متر ساخته خواهد شد. این عمق تضمین می کند که سوخت هسته ای مصرف شده از محیط و فعالیت های انسانی جدا باقی می ماند.

این گورستان هسته ای از شبکه ای از تونل های زیرزمینی و اتاق های دفع زباله های هسته ای تشکیل شده است.

در بیانیه این سازمان توضیح داده شده است که مجموعه ای از موانع مهندسی و طبیعی با هم کار خواهند کرد تا سوخت هسته ای مصرف شده در گورستان را به طور ایمن مهار و جدا کنند.

این موانع شامل استفاده از محفظه های مقاوم، مهر و موم های مهندسی شده و سازند زمین شناسی اطراف است. این رویکرد چند مانع ایمنی طولانی مدت این مخزن را تضمین می کند.

آژانس مدیریت پسماند هسته‌ای کانادا می‌گوید، هر مانع سطح حفاظتی منحصربه‌فرد و مستقلی را فراهم می‌کند، در حالی که به عنوان یک مانع پشتیبان برای مانع قبلی عمل می‌کند. اگر هر یک از این موانع شکست بخورد، مانع دیگری ایجاد می شود تا اطمینان حاصل شود که هرگونه مواد خطرناک در محفظه و ایزوله باقی می مانند.

فرآیند انتخاب دقیق و جامع

انتخاب این دو سایت از یک فرآیند دقیق پیروی کرد که در سال 2010 با ابراز علاقه از 22 منطقه آغاز شد و مدیریت پسماند هسته ای کانادا با مردم هر منطقه برای ارائه اطلاعات و پاسخ به سؤالات در مورد پروژه تعامل داشت.

از طریق این فرآیند، جوامعی که در این مناطق زندگی می کنند این فرصت را داشته اند تا در مورد علم پشت پروژه و تأثیرات و مزایای بالقوه میزبانی از مخزن بیاموزند.

تاییدیه های نظارتی و جدول زمانی

این پروژه اکنون وارد مرحله تصمیم گیری نظارتی می شود که شامل فرآیند ارزیابی و تایید مقررات است.

این فرآیند تضمین می کند که اثرات بالقوه به خوبی ارزیابی می شود. همچنین تضمین می کند که شرایط برای به حداقل رساندن هرگونه اثرات مضر کنترل می شود.

علاوه بر این، این پروژه تابع فرآیندهای نظارتی کمیسیون ایمنی هسته ای کانادا و فرآیند ارزیابی تاثیر دولت کانادا خواهد بود.

در پایان بیانیه آژانس مدیریت پسماند هسته ای کانادا آمده است: ساخت این مخزن عمیق زمین شناسی و حمل و نقل سوخت هسته ای مصرف شده به ترتیب تا سال 2030 و 2040 آغاز نخواهد شد.

لازم به ذکر است که فنلاند چند ماه پیش اولین کشور در جهان بود که زباله های هسته ای خود را در گورستان زمین شناسی دفن کرد و اعلام کرد که قصد دارد تا 100 هزار سال آینده این زباله های رادیواکتیو را در آنجا ذخیره کند.

آنها قصد دارند سوخت هسته ای مصرف شده را در ظروف ضدآب بسته بندی کرده و در عمق 400 متری زیر زمین در جنگلی در جنوب غربی فنلاند دفن کنند.