باستان شناسان می گویند این مجسمه نشان دهنده فرهنگ مردمان ماقبل تاریخ است که در دوره بین 5500 تا 4900 قبل از میلاد در این منطقه زندگی می کردند.

سر مجسمه که دارای جمجمه کشیده، بینی پهن، دهان تار و چشمان باریک است، شبیه نمونه‌های شناخته شده مجسمه‌های انسان مارنما است که معمولاً توسط فرهنگ «برده» ساخته می‌شود.

این اثر هنری طی کاوش‌هایی که توسط تیمی از باستان‌شناسان کویتی و لهستانی در محوطه باستانی «بحر 1» در کویت انجام شد، به دست آمد.

پیوتر بیلینسکی، باستان شناس دانشگاه ورشو در لهستان، می گوید: «وجود این مجسمه سؤالات جالبی را در مورد هدف و ارزش نمادین یا آیینی آن برای مردم این جامعه باستانی ایجاد می کند.

قبل از اینکه سومری ها یکی از اولین تمدن های بشری را ایجاد کنند، فرهنگ بردگان محلی بسیاری از زیرساخت های اساسی تمدن را در بین النهرین ایجاد کرد.

شبکه‌های تجاری، سیستم‌های آبیاری و مکان‌هایی مانند معابد از جمله دستاوردهای این فرهنگ بود که در مناطق عراق و کویت امروزی توسعه یافت.

نام این فرهنگ از تل العبیض در غرب شهر اور در استان ذی قار عراق گرفته شده است، جایی که اولین کاوش بزرگ در سال 1919 در آنجا انجام شد.

محوطه باستانی بحرا 1 که قدمت آن به اوایل دوره عبید می رسد، از سال 2009 به دلیل ویژگی های باستان شناسی متمایزش توجه زیادی را به خود جلب کرده است.

یکی از این ویژگی‌ها وجود ساختمانی است که به عنوان «معبد آیینی» با آرایش معماری غیرمنتظره برای آن دوره توصیف می‌شود.

کشف بقایای یک کارگاه سفالگری در البحرا 1 به حل یکی از معماهای مربوط به سفال معروف به “سفال سرخ زبرینا” منجر شد. این ظروف در سراسر منطقه یافت شده اند، اما محل ساخت آنها مشخص نیست.

کشف نمونه هایی از این ظروف، همراه با صنایع دستی برده ای که حاوی مواد گیاهی در خمیر سفالی خود بود، به محققان کمک کرد نه تنها این سایت را به شبکه بزرگتری از فرهنگ برده ها متصل کنند، بلکه محیط زیست منطقه هفت هزار سال پیش را نیز بهتر درک کنند. . دانستن

به گفته رومن هوسپیان، باستان شناس گیاه شناس، «تجزیه و تحلیل های اولیه نشان داد که آثاری از گیاهان وحشی، به ویژه نی، در سفال های تولید شده محلی یافت شد، در حالی که بقایای گیاهان کشت شده، از جمله جو و گندم، در ظروف وارداتی به بردگان کشف شد.

در میان ظروف و کوزه های زیبای ساخته شده توسط هنرمندان برده، مجسمه هایی باریک با سرهایی شبیه پرندگان یا مارمولک ها یافت شد.

این مجسمه‌های سفالی اغلب دارای چشمانی شبیه دانه‌های قهوه و لکه‌هایی روی بدنشان هستند که به نظر می‌رسد نمایانگر فلس‌های مار هستند.

هنوز مشخص نیست که این تصاویر وهم انگیز چه معنایی دارند، اما باستان شناسان نظریه های متفاوتی در مورد اهمیت این کنده کاری ها بر اساس محل کشف آنها ارائه کرده اند.

برخی از باستان شناسان بر این باورند که این مجسمه ها نماد خدایان یا ارواح خزنده هستند که در آیین های مذهبی بردگان مورد پرستش قرار می گرفتند.

مارها در بسیاری از فرهنگ های باستانی به عنوان نماد تولد دوباره، مرگ، زندگی یا محافظت در برابر نیروهای شیطانی شناخته می شدند. این مجسمه ها ممکن است منعکس کننده این باورها باشند.

علاوه بر این، برخی از این مجسمه ها با ویژگی های زنانه طراحی شده اند که شاید نشانه ای از ارتباط آنها با آیین های باروری باشد.

همچنین از آنجایی که بیشتر این کنده کاری ها در گورها در کنار اشیاء دیگر یافت شده است، ممکن است نشان دهنده نقش آیینی آنها در مراسم تدفین یا حفاظت از ارواح باشد.

محققان می گویند کشف جدید نگاه دقیق تری به باورها و آیین های فرهنگی عبید ارائه می دهد و می تواند مبنایی برای پاسخ به سوالات بیشتر در مورد این تمدن ماقبل تاریخ باشد.