به گزارش سایت توژال. از دهه 1960، ستاره شناسان به دنبال پاسخی برای این سوال بودند که چگونه باد خورشیدی مافوق صوت جریانی از ذرات پرانرژی را دریافت می کند که در منظومه شمسی فرو می ریزند و در همان زمان پس از خروج از خورشید به دریافت انرژی ادامه می دهند.

طبق وب سایت رسمی دانشگاه نورثومبریا. اکنون، به لطف دو فضاپیمای خوش شانس که در حال حاضر در فضا مشغول مطالعه خورشید هستند، ممکن است پاسخ این سوال کشف شده باشد.

یک مطالعه جدید شواهد قانع کننده ای را ارائه می دهد که نشان می دهد سریع ترین باد خورشیدی انرژی خود را از گردابه های مغناطیسی بزرگ در میدان مغناطیسی نزدیک خورشید می گیرد.

باد خورشیدی با جریان پیوسته ذرات پلاسمای باردار از خورشید به فضا مرتبط است. هنگامی که این بادها با میدان مغناطیسی زمین که با سرعتی بالغ بر صدها کیلومتر در ثانیه حرکت می کنند، تعامل می کنند، می توانند شفق قطبی دیدنی را ایجاد کنند که ما به عنوان شفق قطبی می شناسیم، که می تواند خطرناک باشد و آسیب قابل توجهی به ماهواره ها و سیستم های ارتباطی وارد کند.

با وجود چندین دهه مشاهدات، چگونگی دریافت انرژی باد خورشیدی پس از خروج از خورشید به خوبی شناخته نشده است، اما اکنون یک تیم بین المللی از دانشمندان، از جمله دکتر جولیا استورز از دانشگاه نورثامبریا، یافته های خود را در مورد این موضوع منتشر کرده اند.

یمی ریورا، یکی از محققان این پروژه، گفت: تحقیقات ما به یک سوال بزرگ در مورد چگونگی فعال شدن باد خورشیدی می پردازد و به ما کمک می کند تا بفهمیم خورشید چگونه بر محیط خود و در نهایت زمین تاثیر می گذارد. اگر این فرآیند در خورشید اتفاق می‌افتد، احتمالاً بادهایی را که از ستاره‌های دیگر در سراسر کهکشان راه شیری و فراتر از آن می‌وزند، تقویت می‌کند و می‌تواند پیامدهایی برای زیست‌پذیری سیارات فراخورشیدی داشته باشد.

این گروه تحقیقاتی باید از دو فضاپیمای مختلف استفاده می کردند. فضاپیمای پارکر برای پرواز در جو و تاج خورشید طراحی شده است و یکی از تجهیزات کلیدی توسط دانشمندان و مهندسان رصدخانه اخترفیزیک اسمیتسونیان (SAO) ساخته شده است. ماموریت مدارگرد خورشیدی آژانس فضایی اروپا نیز در مداری نسبتا نزدیک به خورشید است و تجهیزات اضافی برای مطالعه باد خورشیدی دارد.

دانشمندان مدت‌هاست می‌دانند که انرژی از طریق تاج خورشیدی و باد خورشیدی، حداقل تا حدی، از طریق امواجی به نام امواج آلفون که انرژی را از طریق پلاسما انتقال می‌دهند، حرکت می‌کند.

با وجود این نتایج، تا زمانی که پارکر و کاوشگر خورشیدی بیش از هر زمان دیگری به خورشید نزدیک شوند، امکان اندازه‌گیری تکامل و تعامل امواج آلفون با باد خورشیدی بین خورشید و زمین وجود نخواهد داشت. اکنون دانشمندان می توانند مستقیماً تعیین کنند که چه مقدار انرژی در نوسانات مغناطیسی و سرعت این امواج در نزدیکی تاج خورشیدی ذخیره می شود و چقدر انرژی کمتری توسط امواج دورتر از خورشید منتقل می شود.

تحقیقات جدید نشان می‌دهد که امواج آلفون انرژی کافی برای محاسبه گرمایش و شتاب ثبت شده در جریان سریع‌تر باد خورشیدی هنگام دور شدن از خورشید را فراهم می‌کنند. این اطلاعات بخش مهمی از پازل است که به دانشمندان کمک می‌کند تا فعالیت خورشیدی بین خورشید و زمین را بهتر پیش‌بینی کنند و بفهمند ستاره‌های خورشید مانند و بادهای ستاره‌ای در همه جا چگونه رفتار می‌کنند.

استوارت توضیح داد که این تحقیق قدرت استفاده از نظرسنجی های ترکیبی از ماموریت های فضایی متعدد را برجسته می کند. در این تحقیق ما قادر به استفاده از تحقیقات ترکیبی برای تعیین چگونگی تکامل انرژی باد خورشیدی در فواصل بزرگ با گسترش آن به فضای بین سیاره‌ای بودیم. در آینده، استفاده از این اندازه‌گیری‌ها برای بررسی بیشتر چگونگی تبدیل انرژی به گرما و شتاب باد خورشیدی هیجان‌انگیز خواهد بود.

این تحقیق در مجله “ساینس” منتشر شده است.