به گفته این اقتصاددان ایرانی، کربوهیدرات ها را بر اساس ویژگی هایشان می توان به دو گروه کربوهیدرات خوب و کربوهیدرات بد تقسیم کرد.

کربوهیدرات های بد

کربوهیدرات های بد معمولا در شیرینی ها، غذاهای فرآوری شده، برنج و نان سفید و سایر محصولات تهیه شده از آرد سفید یافت می شوند که همگی کربوهیدرات های ساده هستند و معمولاً ارزش غذایی ندارند.

کربوهیدرات های بد دارای کالری بالا، قندهای تصفیه شده مانند شربت ذرت، شکر سفید، عسل و آب میوه، در غلات تصفیه شده (آرد سفید)، مواد مغذی کم، فیبر کم، سدیم بالا، گاهی اوقات دارای چربی اشباع شده و گاهی اوقات زیاد هستند. کلسترول و چربی ترانس بالایی دارند.

کربوهیدرات خوب

کربوهیدرات های خوب معمولاً کربوهیدرات های پیچیده ای هستند که در غلات کامل، میوه ها، سبزیجات و لوبیا یافت می شوند. این مواد نه تنها قند خود را به آرامی آزاد می کنند، بلکه سرشار از مواد مغذی دیگر از جمله ویتامین ها و مواد معدنی هستند.

کربوهیدرات های خوب به طور کلی کالری کم تا متوسط، غنی از مواد مغذی، تصفیه شده از قند و غلات کامل، و به طور طبیعی سرشار از فیبر، کم سدیم، چربی اشباع شده و کلسترول بسیار کمی از چربی های ترانس هستند.

بر اساس این مقاله که توسط رحمت الله خانم محمدی، کارشناس تغذیه ورزشی تهیه شده و توسط فدراسیون سلامت و بهداشت به اقتصاددانان ایرانی ارائه شده است: ورزشکاران و سایر افراد برای حفظ سلامت و انرژی خود باید از کربوهیدرات های خوب در وعده های غذایی و میان وعده های اصلی خود استفاده کنند. علاوه بر این، ورزشکارانی که در هر تمرین بیش از یک ساعت تمرین می کنند، می توانند بخشی از انرژی دریافتی روزانه خود را از کربوهیدرات های ساده که بخشی از کربوهیدرات های به اصطلاح بد هستند، دریافت کنند.

بنابراین ورزشکاران پس از اولین ساعت فعالیت بدنی می توانند به ازای هر کیلوگرم وزن بدن خود 0.7 گرم کربوهیدرات در ساعت مصرف کنند. بهترین کربوهیدرات برای این انتخاب شکر و عسل است و مثلاً اگر فردی با وزن 70 کیلوگرم 90 دقیقه ورزش بدنی انجام دهد، چون نیم ساعت بیشتر از ساعت اول ورزش می کند، باید تقریباً غذا بخورد. 25 گرم کربوهیدرات ساده طبق فرمول زیر به عنوان محلول مصرف می شود.

70*0.5*0.7 = کربوهیدرات مورد نیاز در طول فعالیت بدنی در ساعت اول