به گزارش بخش علم و آموزش مجله توژال از سایت فیزیکاین تحقیق نشان می‌دهد که دریاچه‌های شرق آمریکای شمالی و شمال اروپا بیشترین آسیب را متحمل شده‌اند و تراکم جمعیت و آلودگی بیش‌ترین عامل آن است. با این حال، مناطق ثروتمندتر دریاچه های سالم تری داشتند. این نشان می دهد که تلاش های پرهزینه حفاظت ممکن است نتیجه دهد.

هم مردم و هم آب و هوا می توانند به تدریج دریاچه ها را از حالت طبیعی و سالم خود دور کنند. افزایش دما باعث افزایش تبخیر می شود، کاهش بارندگی سطح دریاچه ها را کاهش می دهد و آلودگی مداوم سلامت اکوسیستم دریاچه ها را از بین می برد.

در طول اختلالات ناگهانی، مانند موج گرما، خشکسالی یا سیل، دریاچه “مقاوم” به عقب باز می گردد. اما دریاچه «در معرض خطر» ممکن است نتواند احیا شود.

ارزیابی انعطاف پذیری دریاچه، که ساختار و عملکردهای اکوسیستم آن را مطالعه می کند، برای دانشمندان مفید است تا دریاچه چگونه توسعه یابد. تغییر آب و هوا و اعمال انسان تعامل دارد، خیلی مهم است.

اما روند بلندمدت و علل تغییرات ظرفیت حمل دریاچه در مقیاس جهانی ناشناخته باقی مانده است. تحقیقات جدید منتشر شده در مجله Geophysical Research Letters به ​​این موضوع می پردازد.

چی ژانگ، اکولوژیست در آزمایشگاه دولتی دریاچه و علوم محیطی در آکادمی علوم چین که رهبری این تحقیق را بر عهده داشت، گفت: ردیابی انعطاف پذیری دریاچه بسیار مهم است زیرا به ما امکان می دهد علائم هشدار دهنده اولیه تخریب اکوسیستم را شناسایی کنیم.

وی افزود: این اقدام ما را قادر می سازد تا به موقع وارد عمل شده و از سقوط فاجعه بار و غیرقابل برگشت اکوسیستم دریاچه جلوگیری کنیم. زیرا این امر می تواند عواقب جدی اجتماعی و زیست محیطی داشته باشد.

این تحقیق نشان داد که تراکم جمعیت نقش زیادی در از دست دادن انعطاف پذیری دریاچه ایفا می کند که احتمالاً به غلظت بالاتر آلاینده ها مربوط می شود. دریاچه های بزرگتر و دریاچه هایی که در ارتفاعات بالاتر قرار دارند احتمالاً انعطاف پذیرتر هستند.

همچنین بر اساس این تحقیق، در اکثر مناطق عوامل انسانی مهمتر از آب و هوا بودند، در حالی که مناطق مرتفع به عنوان مثال. فلات تبت او استثنا آشکار بود. در آنجا هوای گرمتر باعث آب شدن یخ می شود و دریاچه ها را بزرگتر و شفاف تر می کند.