به گزارش سایت توژال، اگر درصد چربی در بدن شما 40 درصد باشد به این معنی است که چاق هستید و اگر درصد چربی بدنتان 15 درصد باشد، اغلب خوب و طبیعی تلقی می شود و اگر درصد چربی در بدن شما 5 درصد است، این مقداری است که ظاهر می شود. در ورزشکاران نخبه به

آمادگی جسمانی محافظی در برابر بیماری است. بهترین راه برای سلامتی و تناسب اندام این است که گوشت، سبزیجات، آجیل، دانه ها، مقداری میوه و کمی نشاسته بخورید، قند نخورید، ورزش های مداوم، متنوع و با شدت بالا انجام دهید و ورزش های جدید را در طول زندگی یاد بگیرید.

یک رژیم غذایی خوب به درستی تنظیم می شود و انرژی، حس خوب و هوش را افزایش می دهد.

بر اساس این مقاله که توسط مرتضی محمدی، فیزیولوژیست ورزشی تهیه و به مجله توژال ارسال شده است، آمده است: ورزشکاران باید تمرینات خود را برای دوره های زمانی مختلف تراز کنند و سابقه ورزشی یک فرد و همچنین وضعیت سلامت و تناسب اندام فعلی او تعیین می کند که چقدر سطح برای آنها لازم است.

هر ورزشکار مبتدی به دو عامل نیاز دارد که شامل شدت و حجم تمرین است و راه عاقلانه برای مبتدیان کاهش شدت یا حجم تمرین به نصف حداقل برای دو هفته است. بسته به نحوه پیشرفت ورزشکاران، شدت و حجم را می توان به تدریج طی هفته ها، ماه ها و سال های بعد افزایش داد و شدت تمرین به میزان نیرویی که ورزشکار می تواند تولید کند بستگی دارد.

شدت تمرین را می توان به سه روش تنظیم کرد، از جمله بار، سرعت و حجم. هنگام کار با ورزشکاران جدید، مربیان باید روی تکنیک ورزشکار با استفاده از وزنه های سبک، کاهش حجم تمرین و اصول تمرین تمرکز کرده و به آنها یادآوری کنند. سوء مصرف الکل و مواد مخدرخطر ابتلا به رابدومیولیز (آسیب و تخریب عضلات اسکلتی) را افزایش می دهد و ورزشکاران باید از نوشیدن و مصرف آن به ویژه در نزدیکی زمان تمرین خود اکیداً خودداری کنند. برخی از داروها مانند استاتین ها (مواد کاهش دهنده کلسترول) نیز خطر ابتلا به رابدومیولیز را افزایش می دهند.

در عین حال باید این را بدانیم اگر احساس تشنگی نمی کنید آب بنوشیدبرای جلوگیری از کاهش وزن بدن در حین ورزش، هیچ مزیتی برای سلامتی یا عملکرد ندارد و نشان دهنده خطر جدی هیپوناترمی مرتبط با ورزش (سطوح پایین یون سدیم در خون بدن) است که رقیق شدن بالقوه غلظت سدیم خون است و منجر به کاهش سطح یون سدیم پلاسما. هیپوناترمی ناشی از مصرف بیش از حد مایعات است و به دلیل این باور عمومی که ورزشکاران باید تا حد امکان در حین تمرین آب بنوشند، می توان آن را یک بیماری ایتروژنیک (مشکلات ناشی از عوارض درمان پس از دارو) در نظر گرفت.