به گزارش توژال به نقل از پایگاه بصیرت، با افزایش زمزمه های رسانه ای و سیاسی مبنی بر احتمال لشکرکشی و حمله رژیم صهیونیستی به جنوب لبنان، گمانه زنی هایی درباره میزان آمادگی مقاومت برای تهاجم زمینی اسرائیل به وجود آمد. یگان های زرهی تشدید شدند و در عین حال حمله متقابلی را به دشمن صهیونیستی انجام دادند. حزب الله در طول جنگ 33 روزه با در اختیار داشتن زرادخانه مجهز به 15000 موشک و تکیه بر نیروهای زبده خود توانست جلوی پیشروی ارتش اسرائیل را بگیرد و اشغالگران را مجبور به عقب نشینی مجدد کند.

بسیاری از کارشناسان بر این باورند که شرایط حاکم بر میدان نبرد امروز متفاوت است و مقاومت لبنان با در اختیار داشتن انواع سلاح های تهاجمی و دفاعی و بهره مندی از تجربه مبارزه با تروریسم در سوریه حرف اول را می زند. در طول جنگ 33 روزه، اران اتزیون، معاون شورای امنیت داخلی اسرائیل به نیوزویک گفت که ارزیابی شانس پیروزی بر حزب الله دشوار است. میدان اصلی نبرد احتمالی ارتش اسرائیل و نیروهای مقاومت لبنان، بین رودخانه لیاتی و خط مرزی «آبی» خواهد بود.

استعدادهای نظامی حزب الله

بر اساس اطلاعات منتشر شده از سوی حزب الله، تعداد نیروهای این جنبش حدود 100000 نفر برآورد شده است. البته برخی منابع غربی نیز این تعداد را 50 هزار نفر (30 هزار نیروی فعال و 20 هزار نیروی ذخیره) اعلام کردند. این نیروها بر اساس اصل فرماندهی غیرمتمرکز عمل می کنند و با استفاده از اصل پنهان کاری در جنگ شهری به نیروهای دشمن ضربه می زنند. به گزارش اسکای نیوز، تعداد موشک های این گروه لبنانی به 100 هزار موشک می رسد اما برخی منابع این تعداد را بین 150 تا 200 موشک اعلام کردند. نکته اصلی این است که شهید آقای محمد حسین زاده حجازی نقش مهمی در ارتقای کیفیت و دقت موشک های حزب الله لبنان داشت.

از جمله موشک‌های مقاومت لبنان می‌توان به «رعد»، «فجر»، «زلزال» و «فتح» اشاره کرد که پرتاب همزمان آن‌ها امکان هدف‌گیری زیرساخت‌های حیاتی فلسطین اشغالی مانند مخازن ذخیره آمونیاک در بندر لبنان را فراهم می‌کند. هیفا. یکی دیگر از سلاح های راهبردی حزب الله در نبرد با ارتش رژیم صهیونیستی، هواپیماهای «مرصاد»، «کرار» و «ایوب» است که در زمان اشغال گنبد آهنین می تواند مستقیماً این سامانه دفاعی را هدف قرار دهد. انتشار تصاویری از هدف قرار گرفتن سامانه گنبد آهنین توسط موشک های «الماس» حزب الله طی روزهای گذشته یکی از آخرین غافلگیری های مقاومت در برابر یگان های پدافند نظام بود. موشک های ضد تانک و ضد کشتی کابوس دیگری را برای صهیونیست ها در نبرد احتمالی با صهیونیست ها رقم می زند که می تواند خاطرات جنگ 33 روزه را زنده کند.

حزب الله شبکه ای از تونل ها و سنگرها در مرز لبنان و فلسطین اشغالی دارد که می تواند در زمان جنگ دشمن را در نقاط مختلف مرز غافلگیر کند. این تونل های مخفی به حزب الله اجازه می دهد تا تانک ها و نفربرهای زرهی اسرائیل را با تک تیراندازها، موشک های ضد تانک و پهپادهای سبک هدف قرار دهد. استفاده از این تاکتیک در جنگ 33 روزه سال 2006 منجر به محاصره نیروهای ارتش اسرائیل در جنوب لبنان و قرار گرفتن در حالت تدافعی شد. این سنگرها حتی پتانسیل تبدیل شدن به سایت های متحرک برای استقرار موشک های بدون سرنشین را دارند. از دیگر قابلیت های این شبکه پنهان می توان به نفوذ نیروهای حزب الله به عمق اراضی اشغالی و استقرار مین های جاده ای در مسیر حرکت کاروان ارتش اسرائیل اشاره کرد. نیروهای نامتقارن حزب الله با بهره برداری از موقعیت طبیعی جبهه شمالی، می توانند نسبت به هفده سال پیش، دشمن اسرائیل را موثرتر بزنند و او را مجبور به پذیرش آتش بس کنند.

جبهه شمالی نبردی سرنوشت ساز و تغییر آرایش منطقه است

بر اساس سلسله اتفاقات پس از 16 مهر، این احتمال وجود دارد که پس از حمله احتمالی رژیم صهیونیستی به لبنان، ناوهای آمریکایی بار دیگر در مدیترانه شرقی مستقر شوند و سامانه های اطلاعاتی تهاجمی آمریکا در تل آویو در دسترس باشند. با توجه به اهمیت این جنگ در شکل دادن به نظم آینده منطقه غرب آسیا، هیچ یک از طرفین درگیری قصد ندارند «متحد» خود را پشت سر بگذارند و میدان را به رقیب بسپارند.

حتی اگر تل آویو بتواند به دستاورد بزرگی در نوار غزه دست یابد، سایه تهدید مقاومت بر سر فلسطین اشغالی باقی خواهد ماند. با ظهور ضعف داخلی و ناتوانی رژیم صهیونیستی در دفع تهدیدات امنیتی، این احتمال وجود دارد که سرمایه گذاران خارجی به تدریج راه های جدیدی برای حمل و نقل کالاهای خود در سه قاره آسیا، اروپا و آفریقا بیابند.

کارشناسان حوزه روابط بین الملل معتقدند برای اینکه رژیم صهیونیستی همچنان مکانی جذاب برای حضور در زنجیره تامین ارزش چینی ها یا غربی ها باشد، ابتدا باید ثابت کرد که حوادثی مانند عملیات طوفان الاقصی و … جنگ فرسایشی بعدی در غزه تکرار نخواهد شد. بر این اساس، این احتمال وجود دارد که اسرائیل به جای تکیه بر مذاکرات دیپلماتیک برای برقراری امنیت در مرزهای شمالی خود، جنگ همه جانبه را انتخاب کند و به دنبال تضعیف حزب الله در مرزهای شمالی باشد. حال باید منتظر ماند و دید که آیا نتانیاهو خطر حمله به لبنان را می پذیرد یا ترجیح می دهد سیاست کنترل تنش را انتخاب کند.

فایده صحبت کردن

درگیری و جنگ بین حزب الله و رژیم صهیونیستی به اوایل دهه 1980 برمی گردد. اساساً فلسفه ایجاد این گروه لبنانی بیرون راندن نیروهای اشغالگر از سرزمین های این کشور عربی و جلوگیری از حمله مجدد صهیونیست ها به لبنان بود. جنگ‌های سال‌های 2000 و 2006 با قطعنامه شماره 1701 شورای امنیت زمینه لازم برای عقب راندن نیروهای اسرائیلی و تحکیم این دستاورد تاریخی را فراهم کرد. پس از هجوم به الاقصی و تشدید تنش در جبهه شمالی، کارشناسان این احتمال را مطرح کردند که نبرد جدید بین حزب الله و اسرائیل پس از 17 سال دوباره آغاز می شود. با وجود برخی تلاش‌های دیپلماتیک آمریکا، فرانسه و قطر برای جلوگیری از وقوع این سناریو، به نظر می‌رسد که سطح تنش‌ها به مرحله جدیدی رسیده و هر لحظه احتمال پیشروی صهیونیست‌ها به سمت جنوب لبنان وجود دارد.