به گزارش سایت توژال، این کارگردان سینما در ابتدای هشتمین قسمت از برنامه سی و پنج میلی متری که مهمان فریدون گرانی بود، گفت: در حوزه سریال سازی گاهی اتفاقاتی می افتد. که من انجام نمی دهم.» من آن را درک می کنم و از دوستانم در مورد آن می پرسم.» و آنها هم از این اتفاقات چیزی نمی دانند. گاهی اوقات پیش تولید یک سریال به خوبی پیش می رود، قراردادها می نویسند، اما ناگهان همه چیز متوقف می شود و دلیل آن مشخص نمی شود. اصلاً دلایل می تواند زیاد باشد و من فکر می کنم یکی از دلایل آن پولشویی است و در حالی که ما کاری به آن نداریم و قرار است کارمان را به نحو احسن انجام دهیم، باید فکر کنیم که پول کجاست. سرمایه گذاری روی این سریال یا فیلم از چه منبعی است.

الجیرانی گفت: حتی تولید فیلم امروز غیرعادی شده است در دهه شصت، هفتاد و حتی دهه هشتاد تولید فیلم عادی بود و به تدریج پس از گذشت زمان مهربانی و عدالتی که مشخصه آقای احمدی نژاد بود، پول های مشکوک وارد شد. قبل از آن همه چیز عادی بود و معلوم بود که آیا فارابی در فیلمی شریک است یا اینکه فیلم به بخش خصوصی مرتبط است یا خیر. سرمایه گذاری غیرشفاف حاصل همه چیز را بلعیده است.

وی افزود: تحریم ها از شکل این سرمایه داری فراتر می رود. تحریم ها باقی ماند و این موضوع ادامه پیدا کرد و مسائل بسیار پیچیده شد.

تبریزی درباره پخش سریال «سرسامین مداری» گفت: سریال «سرسامین مداری» به پایان رسید، اما بدون صحبت و مشکل، فصل اول را آن طور که می خواستیم به پایان رساندیم کاستی های نسبتا زیادی داشت. مدیران تلویزیون نه تنها توقعات درستی داشتند، بلکه می توانستند ترتیبی بدهند که این سریال پخش شود تا همه قسمت ها را بدون نیاز به پخش بسازیم. هر فصل به همین صورت پخش می شد و فصل دوم با فشار زیادی پخش می شد و ما در اصلاح صدا، رنگ و نور کارهای زیادی داشتیم که باید انجام می دادیم.

الجیرانی درباره اجرای امروز تلویزیون گفت: امروز ذهنیتی وارد تلویزیون شده که به گذشته اعتقاد ندارد و به ضرورت فراموشی گذشته اعتقاد دارد. ما فیلم‌ها و سریال‌هایی داریم که ساخته نشده‌اند و موضوعاتی که ساخته نشده‌اند، اما یک فکری وجود دارد که می‌گوید: باید دوران خاتمی و حتی دوران احمدی‌نژاد و روحانی را فراموش کنیم و باید دوران جدیدی را پایه‌گذاری کنیم. این تفکر می‌داند چه چیزی را حذف کند، اما نمی‌داند چه چیزی را جایگزین کند و ما در ازای آن چیزی نداریم. در واقع تلویزیون را حذف می کند اما جایگزین چیزی نمی شود.

تبریزی در پاسخ به سوالی درباره مدیریت جدید سینمای ایران گفت: مدیریت جدید هنوز نیامده است اما متاسفانه شواهد نشان می دهد که به همین سمت خواهد رفت و شاهد تحولات اساسی در عرصه هنر نخواهیم بود. صحبت های جدی در عرصه هنر و فیلمسازی وجود دارد، باید در زبان سینما تغییری ایجاد شود، اما من فکر می کنم با وزیری که منصوب شد و خودشان هم نخواستند در این سمت باشند و با عظمت وارد این عرصه شدند. زور کمی قدرت و میل، به نظر من آقای صالحی افراد بافرهنگ، فرهیخته با ایده و متفکری هستند، اما اینها کسانی نیستند که دوست داشته باشند طرح جدیدی ایجاد کنند و بخواهند مدل جدیدی ایجاد کنند، باید منطقی باشد، زیرا ما چنین داریم. بسیاری از مشکلات و بدبختی‌ها در سایر حوزه‌های اجتماعی که می‌گویند این رشته، تکنسین باید همین الان بچرخد و به کارها رسیدگی کند تا زمانی که بدانیم در سایر بخش‌های جامعه چه کنیم. متاسفانه نباید به حوزه فرهنگ توجه شود.

الجیرانی تایید کرد: البته آقای صالحی در سخنرانی خود در مجلس صحبت های تحلیلی کرد و در مورد تغییرات جامعه صحبت کرد. در نظر گرفتن این نکات بد نیست. کاهش روزافزون و پرمخاطره سرمایه اجتماعی به سمت حاکمیت و حکومت، شکاف بین نسل ها و جنسیت، فاصله گروه های مرجع با دولت و هیئت حاکمه، تغییرات اجتماعی که کم نیستند و شکل گیری فضای علمی و فرهنگی از هم جدا می شوند. ; قشری که روحیه نقاد و کنجکاو دارد و سبک زندگی آن با افراد بی سواد و کم سواد متفاوت است و همچنین تغییرات عظیم مصرفی و جهت گیری فرهنگی در جامعه با نفوذ اینترنت مواردی است که آقای صالحی به آن اشاره کردند. الان همه چیز عوض شده، شهر، مغازه ها، ادارات، شرکت های خصوصی، باورها و… تغییر کرده است. فرهنگ می خواهد با این تغییرات چه کند؟

تبریزی در پاسخ به الجیرانی گفت: من هم این حرف ها را شنیده ام اما یکی از ضعف های بزرگ ما این است که وقتی صحبت می کنیم خیلی خوب صحبت می کنیم و حتی تحلیل های نسبتا دقیق و درستی هم داریم، اما وقتی وارد می شویم. مرحله کار، پاهای ما ضعیف می شود. او تلو تلو خورد. وقتی با این دوستان به صورت تئوریک بحث می کنید، به نظر می رسد که همه ما در مورد یک موضوع صحبت می کنیم، اما در عمل متوجه می شویم که آنها رنگ خود را از دست می دهند. ما بر اساس مبانی نظری که پیشنهاد می کنیم نمی توانیم کار عملی را به طور دقیق و درست انجام دهیم.

کارگردان «مارمولک» درباره دلیل عملکرد ضعیف مدیران گفت: دلیل آن را احتیاط می دانم. ما نمی خواهیم مدل ایجاد شده را مختل کنیم. اصلا قرار نبود پروانه ساختمانی بگیریم فقط پروانه نمایشی داشتیم. هر از چند گاهی تعداد فیلم های توقیف شده بیشتر می شد، به همین دلیل وحشت کردیم و به مدل قبلی برگشتیم. به نظر من بزرگترین ضربه ای که سینمای ایران خورد از پروانه بود.

وی افزود: حدود سه چهار سال پیش هر فیلمنامه ای که برای پروانه ساخت می گرفتیم رد می شد. فیلمنامه ما حتی در شورای فارابی تصویب شد اما وزارت ارشاد اجازه کارگردانی این فیلم را نداد. در واقع این اصل را گذاشتند که اگر متنی را بخوانیم که نمی فهمیم یا نکات انتقادی دارد، از آن چشم پوشی می کنیم. به همین دلیل است که سینمای ما به ابتذال نزدیک شده است و همه آرزوی ساختن نوعی فیلم کمدی دارند و این سینما به جایی رسیده که من شرمنده سازندگان فیلم های کمدی هستم و با خودم می گویم ای کاش هیچ وقت به دستت نمی رسید. من درگیر این موضوع بودم و حقیقت این است که تا حدودی مسئول این اتفاقات هستم.

این کارگردان تصریح کرد: وقتی اجازه نقد نمی دهید بسته عمل می کنید و آنچه می گویید برای کارگردان قابل درک نیست و با کارگردان مقابله نمی کنید مشکلاتی به وجود می آید که نتایج آن را می بینیم. به یکی از دوستانم پیشنهاد دادم که به سینما برود و با مردم در سینما صحبت کند و مستندی درباره او بسازد که به نظرم کار جالبی خواهد بود. در یک مقطعی من و آقای کینان شروع به تولید یک مستند با بودجه تلویزیونی کردیم، اما وقتی عجله هایی به تلویزیون فرستادیم، کار ما را متوقف کردند.

وی افزود: کاری که انجام دادیم این بود که همه مسئولان اصلی فرهنگ و هنر کشور را مورد خطاب قرار دادیم. مثلاً به سراغ رئیس کمیته فرهنگی رفتیم و از او پرسیدیم که آیا می توانیم درباره یک نماینده مجلس کمدی بسازیم؟ حتی به رئیس پلیس تهران رفتیم و با او صحبت کردیم و از او پرسیدیم که آیا می توانیم درباره پلیس کمدی بسازیم؟ این مستند نتایج عالی می گرفت، اما آن را متوقف کردند. همه ما در بحث نظری خوب صحبت می کنیم و تفاوت چندانی با هم نداریم، اما در حوزه عمل محدودیت ایجاد می شود.

الجیرانی بیان کرد: مدیران ما محافظه کار و استثمارگر هستند و این مزیت معمولا زمانی بیشتر می شود که مدیران به اصلاح طلبان نزدیک شوند.

تبریزی تصریح کرد: هیچ تفاوتی وجود ندارد و اتفاقاً شاید روحیه محافظه کارانه اصلاح طلبان بیشتر از اصولگرایان باشد. اکنون موضوع برای اصلاح طلبان و اصولگرایان و جبهه پایداری بی معنا شده است. مردم به این نتیجه رسیده اند که هرکسی می تواند بیاید و این کار را بکند تا اوضاع کشور درست شود.

کارگردان «امکان مینا» در بخشی دیگر از این برنامه گفت: صنعت سینما با توجه به فضای اینترنت، هوش مصنوعی و شبکه های اجتماعی، فاصله نجومی با گذشته پیدا کرده است. دیگر نمی توانیم کاری تولید کنیم که روی مخاطب تاثیر بگذارد.

الجیرانی با تایید سخنان تبریزی گفت: همه آثار تاثیرگذار سینمای ما به دهه شصت و دوره اصلاحات مربوط می شود.

تبریزی تصریح کرد: وقتی مسئولان ما این موارد را قبول نمی کنند اعصابمان خورد می شود. آقای خزاعی نمی پذیرد که سینما جلو نرفت، بلکه به عقب رفت. سینما نتوانست درگیر تحولات باشد، داستان‌های جدید بگوید، زوایای جدید ببیند و در جشنواره‌های بین‌المللی شرکت کند. آنها این مسائل را قبول ندارند و به کمیت فروش اشاره می کنند، اما باید ببینیم چه چیزی فروختیم، آیا این کیفیت غذایی است که فروختیم؟

وی ادامه داد: تغییر باید اتفاق بیفتد. «عنکبوت مقدس» قرار بود در ایران ساخته شود و آقای اصغرپور تهیه کننده آن شد. ویکور تهیه کننده پشت این فیلم بود و کارگردان اصرار داشت که این فیلم در ایران تولید شود اما او رد شد.

الجیرانی در پاسخ به اظهارات تبریزی گفت: در جلسه صدور پروانه ساختمانی صحبت کردیم. بین تهیه کننده فیلم قبلی و کارگردان این فیلم اختلاف شد و آن شخص شکایت کرد و این فیلم متوقف شد.

تبریزی توضیح داد: به هر حال وقتی این فرد نتواند فیلمش را در این کشور بسازد به کشور دیگری می رود و آنجا فیلم می سازد چون کارگردان داخل ایران نبوده و اگر در ایران فیلم بسازد تاثیرش تغییر می کند. زیاد

این کارگردان همچنین گفت: زمانی که من در هیئت اکران پروانی بودم مشغول تماشای فیلم بودیم و مثلاً 10 مشکل از فیلم گرفته شد و با هم بحث کردیم و از 10 مشکل به 5 مشکل رسیدیم و من پیشنهاد دادم که این 5 مشکل نگذاریم. ملاقات کنید و با تهیه کننده و کارگردان مخالفت کنید، شاید آنها ایده دیگری داشته باشند. به جای حذف، بیایید با تهیه کننده صحبت کنیم و از او بپرسیم که این فیلم در مورد چیست؟ اعضای شورا مخالف این بحث بودند و می گفتند ممکن است ببازیم، اما به نظر من اشکالی ندارد، وقتی باختیم یعنی حق با کارگردان است. یکی دوبار این کار را انجام دادیم و فیلم با تایید کارگردان و تهیه کننده پروانه اکران شد اما امروز گزارش هیات مدیره پروانه برای فیلمساز ارسال شد.

الجیرانی در بخشی دیگر از این برنامه گفت: ما با جامعه در حال تغییر روبرو هستیم و مدیریت فرهنگی باید با این جامعه در حال تغییر رسالت خود را روشن کند. خود وزیر می گوید ما با ده یا دو سال قبل فرق داریم و بعد از اعتراضات سال 1401 تحولات زیادی رخ داد و جامعه شاهد تحولات فرهنگی، اجتماعی و سیاسی بود و مدیریت فرهنگی باید با این تغییرات تکلیف خود را روشن کند.

تبریزی تایید کرد: قطعا همین طور است و نکته این است که سرعت این تغییر هم مزیت است. یعنی هر چه اصلاح و تکمیل این تغییرات را بیشتر به تأخیر بیندازید، شکاف بیشتر می شود. من از صحنه ای در سریالم استفاده کردم که می دانم اگر واقعیت جامعه بود ساترا به آن اعتراض می کرد. ذهن ها و اندیشه هایی در عرصه فرهنگ وجود دارد که در گذشته باقی مانده است.

کارگردان فیلم «یک لقمه نان» تصریح کرد: چندی پیش آقای پزشکیان درباره غیرمنطقی بودن قیمت بنزین صحبت کرد و یکی از دوستان خبرنگار به موارد غیرمنطقی اشاره کرد. اگر قرار باشد فقط به یک چیز که مشکلمان را حل می کند توجه کنیم و بقیه چیزها را نادیده بگیریم، اصلا نمی توانیم قضاوت کنیم. امروزه، همه در یک درک همگن کارهایی را انجام می دهند تا از مالیات اجتناب کنند یا آن را پرداخت نکنند، زیرا همه اینها غیرمنطقی است.

این کارگردان در ادامه سخنان خود گفت: وزیر ارشاد، رئیس سازمان سینمایی و سایر مسئولان وزارت ارشاد باید دوست سینماگران باشند. دوران ریاست جمهوری به ویژه در عرصه هنر مدت هاست که گذشته است.

الجیرانی تاکید کرد: به نظر من اعتقاد مدیران به تغییرات بسیار مهم است، یعنی وقتی انبوهی از مردم رای نمی دهند باید باور کنیم که این افراد خواهان تغییر هستند. باورها تغییر کرده اند، پس با باورهای جدید چه کنیم؟

تبریزی تاکید کرد: کار سختی نیست فقط باید مدل رهبری خود را تغییر دهند و اگر بتوانید با اهالی هنر کنار بیایید خیلی اتفاقات می افتد. ما باید بتوانیم هزینه ای که دولت از شما می گیرد را به مردم بفهمانیم و حتی بنزین را که می خواهید برایتان گران کنید، برگردانید، مردم ما فکر نمی کنند این پول به آنها برگردد و به همین دلیل است. آنها نمی کنند. آیا می خواهید این پول را پرداخت کنید؟ اگر مردم واقعاً باور داشتند که همه اینها به نفع خودشان است، به این کار ادامه می دادند. راه حل واقعاً پیچیده نیست، رئیس نهاد سینمایی باید بتواند با همه فیلمسازان صحبت کند وگرنه کاری در جامعه نمی توانیم بکنیم.

تبریزی به عنوان اولین پیشنهادی که به رئیس بنیاد سینمایی آینده کشور کرد، گفت: اگر مدیرعامل بنیاد سینمایی بخواهد این سمت را بپذیرد، اولین چیزی که باید شرط کند این است که خودش تصمیم گیرنده باشد. سازنده یکی از مشکلات ما این است که مدیران و روسای حوزه ها و ادارات خودشان تصمیم گیرنده نیستند. مدیر نباید تحت تاثیر فشارهای دیگر قرار بگیرد و آقای پزشکیان و سایر مدیرانش حداقل باید این تغییر را ایجاد کنند.

الجیرانی در حمایت از سخنان تبریزی گفت: یعنی مدیر باید خودش تصمیم گیرنده باشد و اگر فشار بیرونی وجود دارد، علناً با مردم صحبت کند.

تبریزی با اشاره به برگزاری جشنواره فیلم برای اقوام ایرانی گفت: با آقای خزاعی درباره برگزاری این جشنواره صحبت کردیم و به جای استقبال از چنین رویدادی، این جشنواره به یک موضوع امنیتی تبدیل شده است. این میزان حساسیت واقعاً توجیه پذیر نیست و ما می توانیم راحت تر از این مسائل عبور کنیم.

وی افزود: به نظر من اولین کاری که رئیس سازمان سینمایی می تواند انجام دهد این است که همه فیلم های توقیفی را برای تغییر نمایش دهد. من و حاتمی کیا، درویش و خیلی از کارگردانان دیگر اکران فیلم را ممنوع کرده ایم. هنگام مشاهده این ویدیوها هیچ اتفاقی نمی افتد.

این کارگردان خاطرنشان کرد: اگر من مدیرعامل بنیاد سینمایی فارابی بودم، یک سری موضوعات در حوزه نقد اجتماعی را مطرح می کردم و از سینماگران می خواستم در این حوزه ها فیلم بسازند. اگر این راه را ادامه دهیم موفق خواهیم شد. یادم هست در «دوران عصیان» مرا به شبکه سه دعوت کردند و گفتند می خواهیم سریال دختران فراری بسازیم، شما فیلمنامه را بنویسید، بودجه را به شما می دهیم، می سازیم و این سریال را پخش می کنیم. به نظر من اگر آقایان پورمحمدی و تخشید نبودند، سریال دوران سرکشی تولید نمی شد.

الجیرانی تاکید کرد: وقتی قانون وجود ندارد، قدرت و شجاعت مدیریت بسیار موثر است.

تبریزی گفت: اگر در دولت ما شجاعت برای تدوین طرح جدید وجود نداشته باشد، همان رویکرد را ادامه خواهد داد. شجاعت یکی از ارکان مدیریت است.