در 10 اکتبر 2003، یک پسر 9 ساله عراقی به نام صالح خلف در حال رفتن از مدرسه به خانه بود که توپ اسباب بازی را در کنار جاده برداشت. چند ثانیه بعد، توپ منفجر شد، شکمش را پاره کرد، دستانش را پاره کرد، چشم چپش را بیرون آورد و برادر بزرگترش را مجروح کرد. چند روز بعد، پدر صالح پزشکیان یک پایگاه هوایی آمریکا را متقاعد کرد که برای زنده نگه داشتن پسرش عمل جراحی اضطراری انجام دهند. این آغاز یک ماموریت بین المللی برای نجات پسری بود که روح تسلیم ناپذیرش باعث شد لقب شیردل را به او بدهند.

عکاس: دایان فیتزموریس

صالح معمولاً شخصیت خوبی داشت. اما به ظاهرش حساس بود. یک روز غروب وقتی بچه های دیگر را دید که به او خیره شده اند، عصبانی و ناراحت شد. پرستاران سعی کردند با گذاشتن یک خودکار روی بازویش او را آرام کنند تا بتواند نقاشی کند. نقاشی صالح از هواپیما در حال پرتاب بمب.
پدر، صالح را روی تخت بیمارستان دلداری داد تا او به خواب رفت. رحیم پسر بزرگش را در همان انفجاری که صالح را فلج کرد از دست داد. او جرات نداشت به صالح بگوید که برادر بزرگترش در انفجار کشته شده است.

عکاس: دایان فیتزموریس

صلاح از نظر پروتز در دانشگاه کالیفرنیا، سانفرانسیسکو مورد ارزیابی قرار گرفت.

عکاس: دایان فیتزموریس

صالح سعی می کرد با استفاده از اندام مصنوعی جدیدش بسکتبال بازی کند. اما بدون آن راحت تر بود، بنابراین او پروتز را کنار گذاشت.

عکاس: دایان فیتزموریس