به گزارش مجله توژال؛ در سال های اخیر هوش مصنوعی به سرعت در حال توسعه و گسترش بوده و کشورها به دنبال بهره برداری از این فناوری برای بهبود شرایط اقتصادی خود هستند. ایران به عنوان یک کشور در حال توسعه نمی تواند این روند را نادیده بگیرد.

مزایای هوش مصنوعی بر اقتصاد ایران:

هوش مصنوعی می تواند با خودکارسازی فرآیندها و بهبود تولید، بهره وری صنایع را افزایش دهد. این فناوری می تواند به کاهش هزینه ها و بهبود کیفیت محصول به ویژه در بخش های تولیدی و کشاورزی کمک کند. توانایی هوش مصنوعی برای پردازش و تجزیه و تحلیل کلان داده ها می تواند به دولت و شرکت ها کمک کند تا تصمیمات بهتری در مورد سیاست های اقتصادی و برنامه ریزی استراتژیک بگیرند. شایان ذکر است که با استفاده از الگوریتم‌های هوش مصنوعی، بانک‌ها و موسسات مالی می‌توانند خدمات خود را بهبود بخشند، ریسک‌های اعتباری مشتریان را بهتر ارزیابی کنند و عملیات آنها را سریع‌تر و کارآمدتر کنند.
در ادامه می توان به این نکته اشاره کرد که هوش مصنوعی می تواند به عنوان کاتالیزوری برای رشد استارت آپ های فناوری در ایران باشد. این فناوری می تواند زمینه ساز نوآوری های جدید و ایجاد فرصت های شغلی جدید باشد. علاوه بر این، استفاده از هوش مصنوعی در حوزه های بهداشتی، آموزشی و حمل و نقل می تواند کیفیت خدمات عمومی را افزایش داده و به بهبود زندگی شهروندان کمک کند.

معایب هوش مصنوعی بر اقتصاد ایران:

اتوماسیون ناشی از هوش مصنوعی ممکن است منجر به از دست دادن مشاغل سنتی شود. با جایگزین شدن نیروی انسانی توسط ماشین‌ها، بیکاری در برخی بخش‌ها افزایش خواهد یافت. شایان ذکر است که هنوز بسیاری از صنایع ایران زیرساخت لازم برای پیاده سازی هوش مصنوعی را ندارند. این مشکل می تواند از بهره برداری کامل از مزایای این فناوری جلوگیری کند. شایان ذکر است که استفاده نادرست از هوش مصنوعی می تواند منجر به تبعیض و دسترسی نابرابر به فرصت های شغلی شود. نگرانی هایی در خصوص حفظ حریم خصوصی و امنیت داده ها نیز وجود دارد و بر اساس اطلاعات به دست آمده، بسیاری از فناوری های هوش مصنوعی به ایران وارد می شود و تکیه بر این فناوری ها می تواند امنیت اقتصادی کشور را تهدید کند.
پیاده سازی سیستم های هوش مصنوعی نیز نیازمند سرمایه گذاری های قابل توجهی است که ممکن است در شرایط اقتصادی کنونی ایران برای بسیاری از شرکت ها دشوار باشد.

در نتیجه، هوش مصنوعی می تواند به عنوان یک عامل دگرگون کننده در اقتصاد ایران عمل کند، اما نیاز به برنامه ریزی دقیق و مدیریت چالش ها دارد. برای استفاده حداکثری از این فناوری، تقویت زیرساخت ها و ارائه آموزش های لازم به نیروی کار ضروری است.