هنر گفت و گو و نقد در این است که انسان می تواند از طریق آن در اندیشه ها و عقاید، افکار و عقاید خود تجدید نظر و بازنگری کند و عقاید خود را اصلاح کند. اینکه انسان با بازنگری و بازنگری در باورها و پیش فرض های خود بتواند درستی و نادرستی افکار و ذهنیت های خود را تشخیص دهد. مهمترین موفقیت انسان این است که انسان دارای هنر نقد و تصحیح افکار و عقاید خود باشد و توانایی حرکت از زندگی عاریه ای و تقلیدی به زندگی اصیل و هدفمند را داشته باشد.

اساساً ارجاع به خود، قضاوت، پرسش و سنجش افکار و رفتار انسان، مستلزم توانایی، قدرت و تسلط بر خویشتن‌داری است که کمتر کسی از چنین قدرت و توانایی برخوردار است. شرط رسیدن به این حالت، باز بودن فضای فکری و آزادی فردی و اجتماعی است. حال اگر جامعه بتواند اصلاح و بازنگری در نظام، برنامه ها و برنامه های درسی فرهنگی و اجتماعی خود را آغاز کند، طبیعی است که مسیر توسعه و پیشرفت فراهم می شود، اما شرط تحقق این اصلاح، باز بودن فضا برای توسعه است. نقد و گفتگو آزادی بیان عقاید و تضاد عقاید در جامعه.

به همین دلیل باید فضای باز و آزادی بیان در جامعه وجود داشته باشد تا افراد بتوانند ایده ها و نظریه های مختلف را بررسی و بررسی کنند و از این طریق بدانند که کدام نظریه صحیح ترین و کمترین اشتباه است. ساختار نظام زندگی انسان باید مبتنی بر عقلانیت و پویایی باشد تا به رشد و تعالی در جامعه دست یابد.

این که خداوند در قرآن مهمترین موضوع زندگی انسان را در تفکر عقلانی، تدبر و بازاندیشی در عقاید، روش ها و رفتارها قرار داده است، نشان می دهد که زندگی انسان باید در جریانی پویا و ارزشمند باشد تا رشد کند. و اکسل. تغییر در منش و روش افراد موجب رشد و نشاط فردی و اجتماعی می شود. در این رابطه جمله زیبای آLibre camo نویسنده مشهور فرانسوی بسیار قابل تامل است. آنجا که می گوید: «از جلوی من حرکت نکن، من از پشت سرم حرکت نکن.

بنابراین انسان با پاسداشت اندیشه و عقل به وجود حقیقی پی می برد. معلم غلامحسین دینانی این فیلسوف و استاد دانشگاه در این باره جمله زیبایی دارد: «آیا آنچه را که می‌بینیم، می‌بینیم، یا آن‌چه را که خدای متعال می‌بیند، برعکس آن چیزی است که می‌بیند، اما پیش از آنکه آن را خلق کند، آنچه باید باشد، وجود دارد یک موضوع بسیار مهم است که می تواند بپرسد وجود چیست، اما او نمی پرسد که چه کسی می تواند هستی را بفهمد، اما نمی پرسد که من کیستم و چه کاری باید انجام دهم باید باشد؟

جلال نوری الکاخکی، پژوهشگر در امور فرهنگی و اجتماعی

بنابراین زندگی مردم باید بر اساس انتقاد، پرسشگری و زندگی عقلانی باشد. زندگی ای که همواره مردم با پرسش ها و اختلاف نظرهای فراوانی روبه رو هستند و در پی کشف پرسش ها و شناخت بهترین روش ها، زندگی افراد در مسیر رشد و بقا حرکت می کند. برای رسیدن به چنین زندگی باید چند راه حل ساده در نظر گرفت.

1) گفت و گو به جای گفتار: انسان همیشه پرحرف و شنونده است و کمتر به سکوت می رود، اما این گفتگو با مردم باید به شیوه (الگوی) گفت و گو باشد. یعنی روند گفت و گو و گفت و گو با یکدیگر و با مدیریت و آموزش و پرورش باید وارد مرحله گفت و گو شود.

گوینده در مکالمه از آنچه می گوید آگاه و آگاه است و بی اساس و بی دلیل صحبت نمی کند. همچنین شنونده در گفتگو شنونده نیست. بلکه شنونده است. مردم عادت کرده اند گوش کنند، آنچه را که می شنوند جدی نگیرند و به آن فکر نکنند، اما با دقت گوش کنند، پرسشگر باشند و برای درک موضوع فکر کنند.

2) هنر سکوت متفکرانه: انسان برای رسیدن به زندگی اصیل و تفکر انتقادی باید سکوت را همراه با تأمل و تأمل بیاموزد. اصولاً اذهان مردم زیاد و متنوع است و هر شایعه و مطلب و خبر مشکوکی را در جایگاه حقیقت و واقعیت و صحت قرار می دهند. در حالی که مردم در سکوت به آنچه دیده اند و شنیده اند فکر می کنند، در سکوت افراد فرصتی پیدا می کنند تا افکار و ایده های خود را مرور کنند. فرد می آموزد که افکار، باورها و رفتارهای خود را در سکوت متفکرانه مرور و اصلاح کند.

3) مهارت دیدن و توجه: هنر دیدن با مراقبه برای رسیدن به بصیرت و آگاهی باید در روح پدید آید. این که خداوند مردم را به نگاه به نظم خلقت و پیشروی در برابر قدرت و شوک آن فرا خوانده است، زیرا انسان با نگاهی تامل برانگیز می تواند به حقیقت و شناخت بهتری دست یابد. این علاقه و دقت بینایی در بسیاری از آیات سوره غاشیه به زیبایی ظاهر شد. «اگر به شیطان بنگرند، چگونه به آسمان رفته اید، چه نسبتی دارد و چه چیزی را به یاد می آورند شتر چگونه آفریده شد و چگونه به سوی آسمان بلند شد و چگونه بر روی زمین ظاهر شد؟