داستان پیچیده ای ندارد. از آخرین روز اردیبهشت شروع شد. همان هلیکوپتری که رفت و برنگشت. و اکنون برای دومین بار، یک انتخابات برای انتخاب. از هفته اول تابستان تا اواسط آن. ماندگاری میوه های آن 4 سال است.

سال هاست که بقاع متبرکی در روز انتخابات میزبان مردم بوده است. جنب مساجد و حسینیه ها. زیارتگاه های پاکی چون مزار رضوی، شهشیراغ و باغی البقاع. کوچک و بزرگ در سراسر کشور.

78 سال از طلوع یک روز گرم تابستانی. آواهای دعایی صدای جذابی دارند. این ملک بقاع است. شامل دعا و انتخاب با هم است.

کمی جلوتر، به نظر می رسد روزنامه نگاری سر خود را 180 درجه از آوانسه به سمت عمق حرم چرخانده است. او گزارش جدیدی را در مغز خود جاسازی کرد. پناهگاه حرم. جملات در این موضوع تلفظ می شود.

او انتخاب خود را کرد. چادر گل سفید را تحویل می دهد. بحث های زیادی شد. مانند چیزی شبیه به ثانیه های طلایی که یکی از آنها به چند صد و چند میلیون می رسد. پسر کوچکش ویفرهای موعود و پفک های نمکی را از صحن حرم فریاد می زند.

نسیم گرم تابستان روی برگ های درختان کهنسال موسیقی ملایمی می نواخت. گریه بچه ها در صحن حرم. کمی جلوتر و بررسی کنید. روزنامه نگار دور از چشم مردم بود.