به گزارش سایت توژال، بازار خودروهای الکتریکی در هند و آسیای جنوب شرقی می تواند تا سال 2030 به یک فرصت سرمایه گذاری به ارزش 1.3 تریلیون دلار تبدیل شود که از این میزان 365 میلیارد دلار برای خودروهای برقی در آسیای جنوب شرقی و 1.3 تریلیون دلار خواهد بود و هند به حدود 900 میلیارد دلار نیاز دارد. .

میزان سرمایه مورد نیاز برای حمایت از نیازهای کربن زدایی بخش های حمل و نقل و تحرک تا سال 2030 در این بازارهای نوظهور از سایر بخش ها بیشتر است.

در حالی که آسیا در حال حاضر مسئول 42 درصد از انتشار گازهای گلخانه ای در جهان است، بخش تحرک تنها حدود 10 درصد از ترکیب انتشار گازهای گلخانه ای را تشکیل می دهد. این بسیار کمتر از بازارهای توسعه یافته مانند اروپا است، جایی که انتشار گازهای گلخانه ای از وسایل نقلیه حدود 25٪ از کل انتشار در منطقه را تشکیل می دهد.

این درصد در ایالات متحده به 30 درصد می رسد. با این حال، با افزایش سریع درآمد در بازارهای نوظهور آسیایی، تخمین زده می‌شود که مصرف‌کنندگان بیشتری حتی در میان گروه‌های کم‌درآمد خودرو بخرند.

در آخرین سال مالی هند منتهی به مارس 2024، بیش از 28 میلیون خودرو خریداری شد که نسبت به سال قبل 12.5 درصد افزایش داشت. در اندونزی بیش از 6 میلیون موتورسیکلت در سال گذشته فروخته شد که نشان دهنده رشد 19.4 درصدی است. در این گزارش آمده است که این روند احتمالا ادامه خواهد داشت و مصرف کنندگان کم درآمد با افزایش درآمدشان تقاضای بسیار انعطاف پذیری برای تحرک دارند. بنابراین، سرعت بخشیدن به انتقال به وسایل نقلیه الکتریکی در آسیای نوظهور بسیار مهم است.

اینکه مصرف کنندگان خودروی الکتریکی را به جای خودروی موتور احتراق داخلی انتخاب کنند تا حد زیادی به هزینه آن بستگی دارد. در سال‌های اخیر، طیف وسیعی از فعالیت‌های توانمند، از تولید مقیاس‌پذیر، تامین مالی نوآورانه، محصولات بیمه ویژه خودروهای برقی، یارانه‌های دولتی و بهبود زیرساخت شارژ، شاهد افزایش تقاضا برای خودروهای برقی آسیایی در همه بخش‌ها بوده است.

اگر سرمایه گذاران خصوصی برای تامین مالی و مقیاس بخش های مهم اکوسیستم خودروهای الکتریکی سرمایه تزریق کنند، هزینه ها به تدریج کاهش می یابد. این بخش‌ها شامل بخش خودروهای مقرون‌به‌صرفه است که سرمایه‌های جهانی قابل توجهی را جذب کرده است و برای دهه‌های آینده به حمایت بیشتری نیاز دارد. تامین مالی زیرساخت های توانمندسازی راه دیگری برای حمایت مالی از تحول این بخش است.

بر اساس روندهای سیاست فعلی در هند و آسیای جنوب شرقی در مورد پذیرش خودروهای الکتریکی، سطح انتشار گازهای گلخانه ای تا سال 2050 تنها حدود 45 درصد کاهش خواهد یافت. اما این برای دستیابی به اهداف توافق پاریس کافی نیست. برای محدود کردن گرمایش زمین به 1.5 درجه سانتیگراد.

با بهبود فناوری و افزایش ظرفیت تولید، هزینه اولیه خودروهای الکتریکی در همه بخش‌ها به طور قابل توجهی کاهش یافته است. علاوه بر پیشرفت‌های تکنولوژیکی، یارانه‌ها و سایر اشکال حمایت دولتی نیز با برنامه‌هایی در فیلیپین، اندونزی، تایلند و هند، به پذیرش خودروهای الکتریکی کمک کرده است.

افزایش هزینه سوخت های فسیلی نیز از این روند حمایت کرده است، در حالی که قیمت برق در بسیاری از بازارهای نوظهور نسبتاً ثابت باقی مانده است، حتی با وجود افزایش قیمت بنزین و گازوئیل به دلیل درگیری های جهانی و نوسانات ارزی مرتبط با افزایش نرخ های بهره جهانی.

در واقع، استفاده از وسایل نقلیه الکتریکی در سال های اخیر به طور چشمگیری سرعت گرفته است و اکنون در مقطع حساسی قرار دارد. در هند، خودروهای برقی دو چرخ و سه چرخ به دلیل کاهش هزینه های عملیاتی، هزینه های نگهداری و یارانه ها اکنون در آستانه تولید هستند.

قیمت‌های پایین‌تر و زیرساخت‌های توانمندسازی بهبودیافته نشان‌دهنده دهه‌ها رشد سریع فروش خودروهای برقی در هند و توسعه اکوسیستم خودروهای الکتریکی گسترده‌تر است.

از آنجایی که دولت‌ها در سراسر جهان می‌بینند که منافع اقتصادی سرمایه‌گذاری در انرژی‌های تجدیدپذیر متصل به شبکه بر هزینه یارانه‌های سوخت‌های فسیلی بیشتر است، انقلاب تحرک الکتریکی احتمالاً شتاب بیشتری خواهد گرفت.

The Business گزارش داد که بازارهای نوظهور مسیر متفاوتی را در پیش می گیرند که نه تنها درها را به روی مالکیت وسایل نقلیه برای خانواده های کم درآمد باز می کند، بلکه ممکن است به معرفی دسته های جدیدی از وسایل نقلیه الکتریکی کمک کند که ترکیب حمل و نقل آینده را در بازارهای در حال توسعه شکل خواهد داد.