به گزارش مجله توژال؛ این کشتی که در منسوجات باستانی پیچیده شده بود، به همراه چندین قطعه تاریخی دیگر حدود ده سال پیش توسط یک فلزیاب در مزرعه ای در Kirkcudbrightshire در منطقه Palmage اسکاتلند کشف شد.

محققان می گویند این قطعات تاریخی حدود 1100 سال پیش در خاک دفن شده اند.

این کشف که به عنوان یکی از مهم ترین اکتشافات باستان شناسی قرن حاضر در بریتانیا توصیف شد، شامل بیش از پنج کیلوگرم نقره و طلا و اشیاء تاریخی از صلیب های سینه ای مسیحی تا سنجاق سینه بود. این اشیاء باستانی سپس به موزه ملی اسکاتلند منتقل شدند.

نمای بیرونی این ظرف نقره ای در ابتدا تنها از طریق اسکن اشعه ایکس قابل مشاهده بود، زیرا مسئولان موزه نمی خواستند به الیاف موجود در آن آسیبی وارد کنند.

از آن زمان، منسوجات تا حدی با تکنیک های پیشرفته حذف شده اند و کاسه برای از بین بردن خوردگی سبز روی بیشتر سطح نقره ای آن با لیزر تمیز شده است.

اکنون برای اولین بار جزئیات طراحی شامل تاج، محراب آتشین و موجوداتی از جمله پلنگ و ببر روی بشقاب دیده می شود.

پژوهشگران می گویند حکاکی های روی بشقاب مربوط به شمایل نگاری زرتشتی، دین رسمی امپراتوری ساسانی و آخرین امپراتوری ایران قبل از فتوحات اولیه اسلامی در قرن هفتم میلادی است.

دکتر مارتین گلدبرگ، متصدی مجموعه‌های اوایل قرون وسطی و وایکینگ‌ها در موزه ملی اسکاتلند، می‌گوید: «نماد مرکزی جام چیزی است که آن‌ها آن را محراب آتش می‌نامیدند ، و رکن مرکزی اعمال مذهبی آنها به شمار می رفت.

او درباره دیگر ویژگی‌های ظرف کشف‌شده می‌گوید: این ظرف به شکل تاجی است که شعله‌ای از آن خارج می‌شود: شاید این بشقاب به ما بگوید که کشتی برای خانواده سلطنتی بوده یا مورد استفاده قرار گرفته است.

شاهنشاهان ساسانی اغلب در نقاشی هایی که از خود به جا گذاشته بودند در حال شکار ببر و پلنگ نشان داده می شد و ببرها نیز بر روی این جام ظاهر می شوند. دکتر گلدبرگ می گوید: «دیدن آن ببرها برای اولین بار واقعاً شگفت انگیز است.

کتیبه های روی ظرف باعث شده است تا کارشناسان به این نتیجه برسند که این جام با ارتفاع 14 سانتی متر به احتمال زیاد متعلق به “خانواده ای بسیار اشرافی با موقعیت عالی و روابط خوب با دربار” است.

بررسی های علمی نشان می دهد که نقره به کار رفته در این ظرف نیز از معدنی واقع در ایران کنونی به دست آمده است.

دکتر جین کرشاو، کارشناس نقره عصر وایکینگ در دانشگاه آکسفورد، که روی این پروژه با موزه ملی اسکاتلند کار می‌کرد، گفت: «این حاوی آلیاژی از نقره و سرب نسبتاً خالص است که نمونه‌ای از نقره ساسانی است.

وی افزود: ایزوتوپ های سرب که در فلز نقره و قلم سیاه یافت می شود از ایران است حتی می توان گفت در آن از قلم سیاه استفاده شده است. [ترکیب نقره، گوگرد، سرب و نقره] از معدن معروف نخلک ایران استخراج می شود. “تأیید علمی چنین منشا دوری برای این شی قابل توجه شگفت انگیز است.”

معدن سرب و نقره نخلک که حمینک نیز از آن استخراج می شود در انارک نایین در استان اصفهان قرار دارد و قدمت استخراج آن به دو هزار سال می رسد.

کارشناسان هنوز نمی دانند ظرف باستانی کشف شده چگونه پس از طی هزاران کیلومتر از ایران به جنوب غربی اسکاتلند رسیده و چه کسانی آن را به این مکان آورده اند.