به گزارش سایت توژال، توسعه سیستم های نوآورانه دارورسانی به دلیل نیاز همیشگی به افزایش اثربخشی و ایمنی درمان هایی مانند شیمی درمانی، در پزشکی مدرن از اهمیت بالایی برخوردار است.

به گزارش مجله نانو. روش های سنتی اغلب به دلیل آسیب به سلول های سالم همراه با سلول های سرطانی منجر به عوارض جانبی جدی می شوند. این امر محققان را برانگیخته است تا راه‌های جدیدی برای کاهش اثرات نامطلوب و در عین حال حفظ یا حتی بهبود نتایج درمانی کشف کنند.

تحقیقات جدید روشی را ارائه کرده است که از اسید آمینه پرولین موجود در پر مرغ و بافت پوست برای ایجاد یک سیستم دارورسانی استفاده می کند. این روش توانایی کاهش عوارض شیمی درمانی و بازگرداندن آنزیم های حیاتی بدن را دارد.

محققان یک قفس مولکولی از پپتیدها را طراحی کردند که بلوک های سازنده پروتئین ها هستند. این قفس مولکولی می‌تواند داروهایی با اندازه‌های مختلف را در خود محصور کند و دارو را به بدن ارسال کند. این دقت در شیمی درمانی بسیار مهم است زیرا “سمیت خارج از محل” می تواند منجر به ریزش مو، آسیب عصبی و سایر عوارض جانبی ناتوان کننده شود. با استفاده از قفس‌هایی با اندازه نانو برای رساندن دارو به تومور، می‌توان سلول‌های سالم را ایمن نگه داشت و اثرات مضر را کاهش داد.

قابلیت تنظیم قفس برای اندازه های مختلف به این معنی است که می تواند انواع داروها از جمله عوامل شیمی درمانی، آنتی بیوتیک ها و داروهای ضد ویروسی را در خود جای دهد. پیش از این، ساخت چنین قفس هایی تنها با استفاده از مولکول های هیدروکربنی موجود در قیر امکان پذیر بود که خطر مسمومیت انسان را به همراه داشت. این روش جدید از مواد ایمن تر و زیست سازگار استفاده می کند.

این روش همچنین نوید پیشرفت در درمان جایگزینی آنزیم را می دهد. آنزیم ها که از پروتئین تشکیل شده اند برای عملکردهای مختلف بدن بسیار مهم هستند. درمان‌های سنتی بر مهار فعالیت نوعی آنزیم متمرکز شده‌اند که می‌تواند التهاب را کاهش دهد اما ممکن است سایر عملکردهای بدن را نیز مختل کند. قفس های پپتیدی جدید می توانند جایگزین آنزیم های معیوب شوند و یک رویکرد درمانی جدید ارائه دهند.

دکتر چارلی مک ترنان، مدرس شیمی در کالج کینگ لندن (KCL) و رئیس گروه تحقیقاتی موسسه فرانسیس کریک گفت: «آنچه ما ایجاد کرده‌ایم یک چای کیسه‌ای مولکولی زیست سازگار است. می‌توانیم یک چای کیسه‌ای یا قفس ساخته شده از پرولن و کلاژن را با داروهای مختلف پر کنیم و آنها را هدفمندتر از قبل به بدن برسانیم.

وی افزود: امیدواریم به مرور زمان بتوانیم ریزش مو، حالت تهوع و سایر عوارض ناخوشایند شیمی درمانی را کاهش دهیم. ما حتی ممکن است بتوانیم آنزیم های معیوب را که بر رشد سرطان تأثیر می گذارد، تعمیر کنیم. بهترین بخش رویکرد ما این است که می توانیم آن را به طور پایدار و در مقیاس انجام دهیم.

خواص منحصر به فرد پرولین، از جمله انتقال مستقیم، سفتی و حلالیت در آب، آن را به ویژه برای دارورسانی در بدنی متشکل از تقریباً 60 درصد آب مناسب می کند. با اتصال پپتید به مقادیر کمی از فلزات مانند پالادیوم، محققان ساختاری را ایجاد کردند که می‌توان آن را به سرعت به اندازه دلخواه تغییر داد.

با توجه به اینکه پرولین و کلاژن به طور گسترده در دسترس هستند و به زنجیره های هیدروکربنی متکی نیستند، گروه تحقیقاتی نسبت به افزایش پایدار در فرآیند تولید آنها خوش بین هستند. این می تواند به ایجاد سیستم های دارورسانی راحت تر و زیست سازگارتر در آینده کمک کند.