لینک کوتاه خبر:

به گزارش خبرنگار کتاب توژال، آیین های ذکر منوچهر حسن زاده یکی از مدیران انتشارات ماوارید روز سه شنبه 28 تیرماه با حضور فریدون مجلسی دیپلمات، نویسنده، مترجم، ابراهیم کریمی رئیس اتحادیه ناشران و کتابفروشان تهران. نیکنام حسینی پور مشاور صندوق هنر، حسن کیان مدیر انتشارات Çeşme علی جعفریه کارگردان ویرایش سوم، احمد بوری شاعر و نویسنده، خداوند جانم را حفظ کند مترجم، اعظم کیانفراز مدیر انتشارات افراز نصرالله الحدادی پژوهشگر تاریخ انتشار، کامیار عابدی نویسنده و محقق حسین بیانده نویسنده، مترجم و جمعی از نخبگان فرهنگی و ادبی در خانه اندیشمندان علوم انسانی اقامت داشتند.

منوچهر حسن زاده چند صاحب بود

رئیس اتحادیه ناشران و کتابفروشان به ملایمت و رفتار لطیف حسن زاده اشاره کرد و گفت: او فردی تک بعدی و تک بعدی نبود و زندگی خود را تقسیم کرد تا در عرصه هنر، تحصیل و تحصیل خوب زندگی کند. و مردمی که با او زندگی می کردند فقط مهربانی و خوبی را به یاد می آورند.

ابراهیم کریمی با اشاره به همکاری چهار مؤسس انتشارات ماوارید تصریح کرد: یکی از ویژگی های انتشارات ماوارید این است که چهار مؤسس آن به مدت 60 سال این مؤسسه را به خوبی مدیریت کردند. امیدوارم نام و کار این نهاد در 60 سال گذشته سالیان دراز ادامه داشته باشد و نسل های آینده نیز بتوانند این راه را ادامه دهند.

هیچ وقت حس نکردم حسن زاده بزرگتر شده است

این دیپلمات سابق با اشاره به نظم و انضباط حسن زاده و برخورد صبح زود گفت: وقتی انسان پیر می شود اگر بتواند احترام خود را حفظ کند این ارزشمند است. حسن زاده مورد احترام بود، اما هیچ وقت بزرگ شدن او را حس نکردم و به همین دلیل رفتن او برایم ناراحت کننده بود. جوانی را در روح و اندیشه و جامعه داشت.

فریدون مجلسی با اشاره به مسائل مربوط به سلامتی حسن زاده تصریح کرد: انتظار داشتم مشکلی که باعث شد وی به خارج از کشور سفر کند برطرف شود و به کار خود ادامه دهد.

به گفته این مترجم، برخی از حرفه ها تحصیل کرده هستند و هر یک از اعضای تیم ماوارید تجربه دارند. کارکرد نشر و روزنامه نگاری ایجاد خواندن و نوشتن است. حسن زاده کتاب های ارزشمندی را برای چاپ انتخاب می کرد.

وی ادامه داد: درگذشت او برای من، جامعه نشر ایران و افرادی که از آن استفاده کردند مایه تاسف است.

آگاهی از مرگ در شعر ایران گسترش یافت

این نویسنده و مترجم شعری از گروس عبدالمالکیان را خواند و گفت: مرگ یکی از موضوعات رایج در آثار ادبی بود. انسان‌ها همیشه از مرگ دوری کرده‌اند و نمی‌خواستند به آن اعتقاد داشته باشند یا سعی در تعدیل آن داشته باشند.

حسین بیانده با اشاره به اینکه آگاهی از مرگ در شعر ایران تأثیرگذار و فراگیر است، اشعاری با موضوع مرگ از شاعران معاصر خواند.

به گفته وی آگاهی از مرگ بسیار دشوارتر از مرگ است. آداب و رسوم مرتبط با مرگ حتی وحشتناک تر از مرگ است. ترس بهترین دوست مرگ است.

این نویسنده و مترجم افزود: انسان در مرحله دیگری از زندگی، مرگ را بهتر از زندگی می داند، زیرا در مرحله تحمل درد و رنج، زندگی با مرگ را انتخاب می کند.

بیانده با اشاره به اینکه مرگ برای فردی که زندگی بی ثمری داشته است دردناک است، ادامه داد: این موضوع در مورد حسن زاده صدق نمی کند زیرا انتشارات ماوارید آثار ارزشمندی به ویژه در حوزه شعر منتشر کرده است.

حسن زاده به کارشناسان اعتماد دارد

اسدالله امرای همچنین با تاکید بر اینکه طول و عرض انسان متفاوت است، گفت: کیفیت زندگی حسن زاده بسیار مهمتر از طول عمر او بود.

وی به اولین دیدار خود با حسن زاده اشاره کرد و گفت: اولین دیدار من با حسن زاده در سال 56 در 17 سالگی بود و برای تهیه کتابخانه مدرسه به انتشارات ماوارید رفتم. حتی سال ها بعد ما به همراه احمد بوری به عنوان مترجم کتاب مروارید را منتشر کردیم. قراردادی را که با مداد نوشته بودند برای ما فرستادند و در آن نوشتند. چه نوع دخالتی به نفع مترجم و نویسنده است!

به گفته این مترجم، یکی از ویژگی های حسن زاده اعتماد به افراد فنی است و به صرف اینکه نویسنده و روزنامه نگاری از کتابی تعریف کرده، آن کتاب را تهیه کرده است.

حسن زاده پدر ادبیات ایران است

این شاعر و مترجم با اشاره به اینکه وجود برخی افراد بیشتر از آن چیزی است که با چشم دیده می شود، گفت: منوچهر حسن زاده یکی از آنها بود. روزی که او رفت، آسمان آبی بود و خبر کوتاه و دلخراش.

پوران کاوه با تاکید بر اینکه پدر دلسوز ادبیات ایران بود، افزود: مهربانی او از اعماق قلبش می جوشید. نمی دانم چرا رفتنش اینقدر سخت بود که وقتی رفت کلمه سیاه و یخ زده تبدیل به یک کلمه برای همه فصل ها شد. شکی نیست که نبود آن به معنای نبود کلمه صداقت و وحدت است.

سپس شعری را که در این زمینه سروده بود خواند.

انتشار در ایران هیچ گاه بدون محدودیت نبوده است

این پژوهشگر و منتقد ادبی در بررسی تاریخی نشر ایران گفت: در دوره قاجار انتشارات و چاپخانه با هم رشد کردند و بیشتر نویسندگان آن زمان در دولت بودند. پس از پایان مشروطیت، این وضعیت تغییر کرد، اگرچه انتشار هیچ گاه بدون محدودیت نبود.

کامیار عابدی با اشاره به اینکه در ابتدا از واژه هایی مانند موسسه، شرکت و کتابخانه انتشاراتی استفاده می شد، ادامه داد: آخرین آن کتابخانه طاهری واقع در خیابان الغبانل است. در کنار ناشران بزرگی مانند آمریکابیر که جنبه عمومی داشت، نشریات تخصصی رشد کردند.

به گفته وی، انتشارات ماوارید از ابتدای سال 1340 فعالیت خود را در زمینه شعر آغاز کرد و به عنوان یکی از ناشران فرهیخته در عرصه شعر معاصر شناخته شد. در دهه 1940 با رشد شاعران، ناشران شعر نو نیز به رهبری انتشارات ماوارید رشد کردند.

العبیدی ادامه داد: این ناشران کارمند بودند یعنی فقط سر کار نمی آمدند و این ناشران جاه طلبی ناشران دیگر را نداشتند و در کنار سود تجاری اهداف دیگری داشتند.

پژوهشگر تاریخ نشر با اشاره به اینکه حسن زاده پس از بازنشستگی در انتشارات ماوارید حضور پررنگی پیدا کرد، افزود: وی از فرصتی که در عصر نصیبش شد برای تحصیل در رشته علوم اجتماعی در دانشگاه تهران استفاده کرد. و در نتیجه یکی از رؤسای مؤسسه انتشارات مروارید بود. او همچنین کتاب های شعر شاعران معاصر و معاصر را منتشر کرد.

به گفته وی، واژه «گلچین اشعار» از سال 64 با انتخاب شعر منوچهر آتشی به پیشنهاد احمد شاملو آغاز شد. گزیده ای از اشعار شاملو در سال 1372 منتشر شد و در سال 1367 با انتشار فریدون مشیری و سیمین بهبهانی که اکنون تعداد کتاب های آنها به 40 می رسد ادامه یافت.