به گزارش توژال، 16 سال پیش در چنین ساعاتی هنرمندان هنرهای نمایشی; تئاتر، سینما و تلویزیون از دست دادن یکی از ستارگان هنر سرزمینمان شوکه شدند. خسرو شکیبایی در زمانی از دنیا رفت که فرشته مرگ کرامتی داشت و مرگ به این راحتی نبود.

اما خسرو شکیبی فقط یک بازیگر یا «هامون» شگفت انگیز سینما نبود. او با این صدای جذاب رنگ دیگری به نقش ها می دهد. گاهی گداردی که شعر می خواند نور و نور به خلوت ما می پاشید.

اما صاحب این صدای جادویی مجذوب صدای دیگری شد. صدایی که جادویش همیشه برایش تازگی داشت. این صدای جادویی متعلق به مردی به نام چنگیز جلیلوند بوده و اگر نام او را ندانیم، قطعا صدای او را می شناسیم.

خسرو شکیبایی در گفت و گو با نیما حسنی نسب که در سال 1392 در ویژه نامه مجله سینما با عنوان «کتاب سال سینمای ایران» منتشر شد، از چنگیز جلیلوند به عنوان چهره ای خاص در زندگی اش صحبت کرد.

بخش کوتاهی از این گفتگو را مرور می کنیم:

«همیشه یک فرد خاص به نام چنگیز گلوند در زندگی من وجود دارد که سال هاست او را ندیده ام در ابتدای کارم دو سال در دوبله کار کردم تا شغل و منبع درآمدم دور از صحنه نباشد. چون به هر حال در حین دوبله من می توانم با همان بیان 50% یک نفر عمل کنم. موضوع که همان صدا و بیان است.

من به همه کارشناسان دوبله احترام گذاشتم و پای آنها ایستادم اما دو سه نفر از جمله آقای گالیلوند برایم بسیار ارزشمند بودند. ابتدا مجذوب آن صدای جذاب شدم و بعد که به دوبل آمدم و از نزدیک با شخصیت او آشنا شدم، دیدم که چقدر دلم می خواهد به این فرد نزدیک شوم و از او یاد بگیرم. دانستن چگونگی انجام آن و انجام آن به این شکل، و مهمتر از همه کار عاشقانه.

بعضی ها فکر می کنند دوبله یک سرگرمی است و یک هنر نیست و من هم آن زمان این را پذیرفتم، اما با کار برخی از صدا و سیما فهمیدم که دقیقاً هنر همین است.

من واقعاً می خواهم بدانم که اگر در 20 سالگی با این افراد آشنا نمی شدم، ممکن بود مسیر زندگی من کاملاً تغییر کند. درست است که من زیاد با آقای گیلوند کار نکردم اما زیاد آنها را تماشا کردم. می توان گفت ادبیات را از او آموختم. به طور قطع می توان گفت به خاطر آنها اخلاق خوب و ایستادن در مقابل بزرگترها را یاد گرفتم.

بیوگرافی چنگیز جلوند

یکی از دلایل وجود و موفقیت من این است که همیشه برای کسانی که کار اضافی انجام داده اند احترام زیادی قائل بوده ام. هیچ کدام برای من عادی نبودند و هرگز عادی نشدند و مطمئن بودم که می توانم همه چیز را از همه یاد بگیرم.

معتقدم افراد استثنایی و تاثیرگذار در زندگی کم نیستند و متاسفم که نمی توان به همه آنها اشاره کرد. می دانید که من شاگرد عباس جوانمرد هستم و تربیت من در کلاس های ایشان شکل گرفت، اما بعدها که با آقای علی نصریان از نزدیک در پشت صحنه اشنا شدم و هر شب پشت صحنه کارهای ایشان را تماشا می کردم، در دلم فهمیدم. حرف هایی که روش صحیح کار درست است چون او با صداقت فوق العاده کار می کرد…

آدم همیشه دوست دارد این فرصت را داشته باشد که درباره کسانی که در زندگی و کار برای او الگو بوده اند صحبت کند، مانند عزت الله نظمی بزرگ، پرویز ونی زاده، رضا کرم رضایی و بسیاری دیگر.

اکنون اکثر هنرمندانی که الگوی او بودند، دور و نزدیک بر مزار این هنرمند آرمیده اند، اما نام همه آنها همیشه به عنوان گواهی بر آثار ارزشمندشان زنده است.