به گزارش مجله توژال؛ سیاوش اریا عکس هایی از این اثر متروکه را برای این خبرگزاری ارسال کرد و گفت: از یکی از دوستداران میراث فرهنگی از وجود ستونی تاریخی در یکی از مناطق شهر شیراز در شمال شهر مطلع شدم. پس از آن به سمت این بنای تاریخی حرکت کردم و طی بازدید میدانی از کل محوطه و اطراف آن بازدید کردم. در قسمت درخواستی هیچ خاک رس یافت نشد. بنای معماری که این سرستون و ستون الحاقی به آن متصل است قابل مشاهده نیست و معلوم نیست این اثر از کجا به اینجا آورده شده است. آیا توسط قاچاقچیان به این مکان آورده شده و به دلیل سنگینی و سختی حمل و نقل آن را به اینجا رها کرده اند یا با لودر زیرزمینی به دست آمده و به بنای تاریخی یا معماری متصل شده و در آنجا رها شده است؟ ما نمی دانیم زیرا در بازدید و بررسی میدانی هیچ مدرکی برای نتیجه گیری یافت نشد. از طرفی کل منطقه در چند سال اخیر تبدیل به آپارتمان شده و اگر لایه تاریخی وجود داشته باشد از بین رفته است.

این فعال میراث فرهنگی ادامه داد: پس از مشورت با دکتر علی رضا جعفری زند (باستان شناس) و ارسال تصاویر به نتیجه احتمالی دیگری رسید و شاید این اثر در گذشته از جای دیگری به اینجا منتقل شده است. اما تا زمانی که تحقیقات علمی و میدانی بیشتر توسط باستان شناسان اداره کل میراث فرهنگی استان فارس انجام نشود، نمی توان نظری فراتر از این داشت.

این پژوهشگر میراث فرهنگی گفت: نکته مهم این است که این ستون و تکه های ستون در خطر چسبیدن به هم هستند و باید هر چه سریعتر از این مکان به انبار اداره میراث فرهنگی شیراز و یا به اداره کل میراث فرهنگی شیراز موزه سنگ های تاریخی (ساختمان هفت تنان) برای حفاظت، حفظ و به یادگار ماندن آنها برای نسل های آینده.

وی افزود: به دلیل مسئولیت اجتماعی و شهروندی خود موضوع را به عامل میراث فرهنگی استانداری و مسئولان یگان حفاظت میراث فرهنگی ارائه و درخواست مکان یابی کردم. بر این باور است که این سر ستون و قطعات ستون ممتد در کنار هم به دوره زندیه می رسد که نمونه هایی از آن در شهر شیراز یافت می شود و دکتر جعفری زند نیز بر همین عقیده بود.

آریا تصریح کرد: پر رمز و راز بودن شیراز از دوران ماقبل تاریخ تا به امروز حکایت از فرهنگ و تمدن غنی و کهن شیراز دارد و جای توجه بیشتر مورخان و باستان شناسان به این گونه امور وجود دارد.