به گفته یک اقتصاددان ایرانی،ابلیسبر اساس متن از جعفر غلامپور و طراحی و جهت حمید رحیمی این بر روی صحنه ساختمان Neufle-Lochato است. این اثر با توجه به مسائل فرهنگی، اجتماعی و فلسفی داستان خود را به مخاطب ارائه می کند. طراحی متحرک و طراحی صحنه از نکات برجسته این نمایش است.

در دویل، موسیقی شگفت انگیزی پدیدار می شود. استفاده به موقع از آهنگ هایی که مخاطب را بیش از یک ساعت روی صندلی خود می چسباند.

نام دویل در شهر افسانه ای استگوراکینقل شده است؛ در میانه تاریخ، مکانی در قرون وسطی که در آن کلیسا و مذهب به هم می رسند. اسقف به بهانه آنچه شیطان می نامد، افراد در زندان را کنترل می کند. آنچه بر زیبایی اجرا در دویل می افزاید، شکل و حرکات بدن بازیگران هماهنگ با نت های بازی است. فضایی آمیخته با روشنایی و تاریکی که تماشاگر را با صحنه های دلهره آور مواجه می کند.

در دویل، ستاره آرام، معصومه اسمی، ریحان بایرامی، المیرا بهستیان، ماهک پناه، روناک جعفری نوبخت، محمدرضا حاجی پور، نیوشا حبیبی، سجاد حباز، مصطفی خسروجردی، علی رزگار (مهمان گروه تئاتر مرورید)، روشنک سیدان سرچمی، عرفانیسک. فیروز فخری، کروش قبادی، نوشاد کلی، مبین وفایی نژاد و محمد یوسف نقش بازی می کنند.

شیما محمدی بازیگر سینما بدن که جمعه شب مهمان این اجرا بود، می گوید: پیش بینی می کردم شاهد اثری کاملا متفاوت از حمید رحیمی باشم. راستش را بخواهید برای خلق چنین اثری باید جسارت زیادی داشت. نمایشی که در آن موسیقی پیشرو باشد، نمادها به درستی تبلیغ شوند، لباس ها و طرح تک رنگ متناسب با فضا با تزئینات متفاوت و ترسناک همراه با بازی خوب بازیگران و روال درست، تماشاگر را تکان می دهد.

به گفته او، در این نمایش نه تنها با یک کارگردان، بلکه با یک فیزیکدان و آناتومیست عاشق دنیا هم هستید. تا به حال فکر نمی کردم بتوان از انگشتان پا خوب بازی کرد. دویل را باید دید، از انگشتان پا تا چهره‌شان و مهم‌تر از همه، حالت‌های عالی‌شان آنها را مسحور خود کرده است.

داستانی درباره شهری خیالی، اما پر از خرافات

حمید رحیمی کارگردان دویل گفت که داستان دویل در مورد یک شهر خیالی است. از نظر زمانی در قرون وسطی اتفاق می افتد و از مسائل جامعه می گوید که در اثر جهل و خرافات باعث خودکشی و هرج و مرج شده است. این نمایش درباره جامعه، فرهنگ و مسائلی است که می تواند بر جامعه تأثیر بگذارد.

وی می گوید: زمان و مکان این اجرا تخیلی است و البته می توان آن را به شرایط حاکم در همه جا نسبت داد; از آمریکا تا آسیا. هر اتفاقی که در دویل می افتد می تواند نمونه های خود را در جوامع امروزی داشته باشد. جهل و خرافات که بسیاری از جوامع را نابود کرده است. در قرون وسطی اتفاق افتاده است، اما مردم و جوامعی هستند که در همان دوران قرون وسطی مانده اند و به دلیل خرافات در جامعه حکومت می کنند، قدرت تفکر و آینده نگری از آنها گرفته شده است.

بسیاری از زنان در دویل صحبت می کنند. زنانی که به آنها عفیف می گویند اما کشته می شوند. زنانی که قربانی خرافات می شوند و کودکانی که قربانی خرافات می شوند، تا اینکه در دویل کودکی با چاقو و ضربات متعدد چاقو، پدر را قربانی می خواند به بهانه اینکه به کلیسا نمی رود و نماز می خواند.

در اینجا مسئله خرافات مطرح می شود; و کسانی که با این خرافات جوامع بشری را زیر یوغ خود قرار داده اند. در نهایت، این نوع بینش چیزی نیست جز اینکه جوامع فرودست به دام همدیگر افتاده اند.

دویل را باید مصداق بارز داستان خرافاتی جوامع بشری خواند که جز زوال بشریت چیزی به ارمغان نیاورده است.

سایر عوامل این اثر عبارتند از: مجری پروژه: هانه حنار شهریور، سرپرست تیم کارگردانی: جعفر غلامپور، طراحی: المیرا بهشتیان، دستیار اول: نیلوفر عباسی، دستیار دوم و منشی صحنه: عیسی دینپرست، مدیر صحنه: امیدعلی رحمانی، طراح گریم: شبنمی روزبهانه، آهنگساز و صدا: امیر صدیقیان، خواننده: احسون سدیقیان، طراح. نور: فرشاد نصیری، گرافیست و حرکت گرافیک: فرشید حیدری، طراح صحنه: سعید یزدانی، حمید رحیمی، طراح صحنه و لباس: مهتاب مهرونفر، حمید رحیمی، مدیر تولید: محمد محمدزاده، گریم: مصطفی قریشی، دوخت: دستیار صحنه، سمانه بیانی: اکرم اسماعیلی، سینو دهقانی، یاسمین امین، اپراتور نور: محمدجواد بهادری، طراحان: مهتاب سرلک، معصومه محمودی، پگاه بزرگپور، کیمیا مرادی البرزی، ریحان میرزایی، ستاش قدیری، تبلیغات: علی کیهانی (رسانه راوی)، مدیر تبلیغات: سادیک کندری، مشاور تولید محتوای بصری: بهرنگ دزفولی زاده، : مرتضی حاج محمدی، فیلم سینمایی: علی اکبر رجب زاده، مدیر روابط عمومی: ستاره نجفبودی، دستیار تبلیغات: فهیمه حاجی قسمی، عکاس: ایمون ارجمندی و فیلمبردار: فرزانه محمدزاده.