حسین عسگریتانی در گفت و گو با مجله توژال، مهم ترین اولویت دولت چهاردهم را حل و فصل موضوع برنامه هسته ای و برنامه جامع اقدام مشترک و گسترش روابط با منطقه و نظام بین الملل دانست. زیرا هیچ بازده اقتصادی برای ما وجود ندارد. ما اکنون با امارات، قطر، ترکیه، پاکستان و سایر کشورهای همسایه روابط خوبی داریم، اما حتی نمی توانیم پول خود را از آنها بگیریم یا با آنها روابط مالی برقرار کنیم.

وی با اشاره به تراز منفی تجارت خارجی خود افزود: حتی در زیر چتر دکترین شرقی نتوانستیم با چین روابط اقتصادی قوی داشته باشیم. روابط خاص اقتصادی با این کشور فقط واردات کالاهای کم ارزش و بی کیفیت است و تاکنون شاهد سرمایه گذاری چینی در داخل ایران نبوده ایم. در حالی که چینی ها در پاکستان و حتی افغانستان سرمایه گذاری کرده اند، سایه برجام و FATF بر روابط ما با سایر کشورها سنگینی می کند.

این تحلیلگر مسائل بین الملل ادامه داد: با وجود اینکه یکی از ممتازترین کشورها در عرصه بین المللی هستیم، حتی نتوانسته ایم از سرمایه و مزیت های ژئوپلیتیکی خود در حوزه سیاست خارجی استفاده کنیم. از شمال تا جنوب و شرق تا غرب در میانه جهان هستیم. ما کشوری هستیم که از چهار جهت به دنیای بیرون دسترسی داریم. ما از تبریز، از مشهد تا آسیای صغیر، از چابهار تا شبه قاره هند، از خرمشهر و اهواز تا خاورمیانه عربی به اروپا پیوند خورده‌ایم، اما نتوانسته‌ایم از هیچ یک از اینها بهره ببریم.

عسگریتانی با اشاره به اینکه دولت باید همزمان با نگاه به شرق، روابط خود را با غرب و کشورهای قاره آفریقا تقویت کند، گفت: قطعا در موضوع هسته ای باید به نتیجه برسیم. بحث FATF را حل کنیم، روی کشورهای همسایه تمرکز کنیم و روابط خود را با آنها بهبود ببخشیم و در مرحله بعد اگر به شرق نگاه کنیم باید تعریف درستی از آن داشته باشیم. کشورهای زیادی مانند تایلند، مالزی، اندونزی، ژاپن و کره شمالی هستند که دولت آنها باید از ظرفیت حضور خود استفاده کند.

وی در خصوص لزوم پیگیری برنامه های ناقص دولت سیزدهم گفت: در حالی که چینی ها در پاکستان و حتی افغانستان سرمایه گذاری کرده اند، سایه برجام و FATF بر روابط ما با سایر کشورها سنگینی می کند.

این تحلیلگر مسائل بین الملل با بیان اینکه وزارت امور خارجه تاکنون بیشتر نقش مجری را ایفا کرده است و امیدواریم از این پس بیشتر در نقش طراح ظاهر شود، افزود: نباید به گونه ای عمل کنیم که گسترش یابد. جنگ در اوکراین به نظر من، وزارت امور خارجه می تواند به عنوان میانجی بین روسیه و اوکراین در قالب دیپلماسی صلح عمل کند. حداقل در خاورمیانه، وزارت امور خارجه باید نقش خود را به عنوان میانجی و در قالب دیپلماسی صلح در تحولاتی مانند غزه، رفح و یمن به درستی ایفا کند. ایران می تواند از ظرفیت میانجیگری خود برای طراحی دیپلماسی صلح در منطقه استفاده کند زیرا ظرفیت و ظرفیت اجرای آن را دارد.

عسگریتانی با اشاره به تاکید دکتر بر اجماع در امور داخلی ادامه داد: اساس سیاست خارجی، سیاست داخلی است. اگر در داخل کشور اتفاق نظر وجود نداشته باشد، حتی با بهترین دیپلمات ها، طراحی سیاست خارجی، اهداف روشن و ابزارهای لازم، به نتیجه نخواهیم رسید. از این نظر که دولت قصد دارد با نیروهای سیاسی به اجماع برسد، صحبتی نیست. در این زمینه دولت کار می کند اما موضوع اینجاست که چگونه و چگونه باید انجام شود. ما نهادها، افراد و گروه هایی داریم که در همه مسائل سیاست خارجی تاثیرگذار هستند. باید دید دولت در این زمینه چه ابتکاری انجام داده و مهمتر از آن چگونه می خواهد از ظرفیت دولت استفاده کند؟