به گزارش سایت توژال. آیا ماه می تواند به زودی خانه نمونه های زیستی منجمد گونه های در حال انقراض روی زمین باشد؟ تحقیقات جدید نشان می دهد که دانشمندان می توانند برای انجام این کار از نقاط سرد ماه که برخی از آنها میلیاردها سال نور خورشید را ندیده اند استفاده کنند.

به گزارش وب سایت اسپیس، مطالعات اخیر نشان داده است که حدود هشت میلیون گونه روی زمین وجود دارد و بیش از یک میلیون از آنها در معرض خطر انقراض قرار دارند. این نگران‌کننده است و احتمالاً تنها بخشی از چالش است زیرا ممکن است گونه‌های زیادی قبل از شناسایی منقرض شوند.

مفهوم جدیدی که توسط تیمی از دانشمندان به رهبری مری هاگدورن از باغ‌وحش ملی و موسسه زیست‌شناسی حفاظتی اسمیتسونیان ایجاد شده است، مزایا و چالش‌های ایجاد یک مخزن زیستی در ماه را نشان می‌دهد. این مخزن سرد، مواد سلولی، از جمله نمونه‌های پوست حیوانات و مواد سلولی فیبری را که سایر بافت‌ها یا اندام‌ها به نام فیبروبلاست‌ها را در خطر انقراض‌ترین گونه‌های جهان به هم متصل می‌کند، حفظ می‌کند.

این مخزن زیستی بالقوه ماه از فرآیندی به نام «حفظ انجماد» استفاده می‌کند که شامل انجماد مواد سلولی در عمق و ایجاد نوعی انیمیشن معلق با استفاده از محیط طبیعی ماه است.

هاگدورن و همکارانش در مقاله‌ای که در روز چهارشنبه (31 ژوئیه) منتشر شد، نوشتند: «به دلیل تعداد بی‌شماری از محرک‌های انسانی، نسبت بالایی از گونه‌ها و اکوسیستم‌ها سریع‌تر از آن‌چه بتوانیم آنها را نجات دهیم، با تهدیدات ناپایداری و انقراض مواجه می‌شوند.» محیط طبیعی.

چرا ماه را انتخاب می کنیم؟

اگر نتوانیم کل گونه را نجات دهیم، حداقل می‌توانیم برخی از نمونه‌ها را از طریق انجماد نجات دهیم که می‌توان از آنها برای شبیه‌سازی استفاده کرد. ما در حال حاضر توانایی حفظ نمونه های بیولوژیکی را در اینجا روی زمین داریم، اما ثابت شده است که چنین ذخیره سازی یک چالش است.

این به این دلیل است که روی زمین، هیچ مکان طبیعی به اندازه کافی سرد نیست که بتوان ذخیره سازی در سردخانه را انجام داد، بنابراین ما باید به فناوری برای نگهداری نمونه ها یخ زده تکیه کنیم. با این حال، در مناطق قطبی ماه، مناطق دائمی سایه مانند کف دهانه‌ها وجود دارد که بیش از دو میلیارد سال است که نور خورشید را ندیده‌اند.

در این مناطق، دما معمولاً زیر منفی 321 درجه فارنهایت (منفی 196 درجه سانتیگراد) باقی می ماند. به این ترتیب، هاگدورن و همکارانش پیشنهاد کردند که از این دماهای سرد در ماه برای حفظ سرمایش غیرفعال مراکز انجماد طولانی مدت استفاده شود.

به طور طبیعی، موانع لجستیکی زیادی برای غلبه بر پروژه مخزن زیستی ماه وجود دارد که آنها انتظار دارند دهه ها طول بکشد تا به نتیجه برسد.

نمونه‌ها نه تنها باید به‌درستی برای حمل‌ونقل فضایی بسته‌بندی شوند، بلکه باید برای محافظت از آن‌ها در برابر سطوح بالای تشعشعات در ماه نیز ذخیره شوند. علاوه بر این، موضوع همکاری بین المللی و تامین مالی نیز وجود دارد. با این حال، تیم امیدوار است که ایجاد یک مخزن زیستی در ماه امکان پذیر باشد.

تنها زمان نشان خواهد داد که آیا این پروژه شکست خواهد خورد یا موفق خواهد شد.