به گزارش سایت توژال، تقی دژاکام در یادداشتی که روزنامه جوان منتشر کرد، نوشت: یکی از دستورات تشکیلاتی جامعه حجتیه به اعضای آن در دوران قبل و بعد از انقلاب این است که برای کمک به امام زمان (عج) آماده شوند. همه باید برای کمک به امام زمان آماده شوند.» هنر شمشیرزنی را بیاموزید تا بتوانید در جبهه بجنگید تا یاران امام زمان (عج) باشید و با دشمنان سر راه آن حضرت بجنگید و به همین دلیل انجمن دوره های آموزشی شمشیرزنی برگزار کرد تا جوانان و نوجوانان پشتیبان آن باشند. به طور خاص. از این توانایی استفاده کنید. طبیعتاً برای ما و نسل انقلابیون آن زمان این موضوع هضم نبود و نمی فهمیدیم امام زمان چگونه با شمشیر و هواپیماهای جنگی و بمب اتم می جنگد و شیعیان چگونه می توانند از آن بهره ببرند. این توانایی در این نبرد

روز گذشته رهبر عزیز انقلاب اسلامی در دیدار اربعین با استناد به جمله معروف در حج عاشورا (یا اباعبدالله! سلام و درود می فرستم بر شما با سلام و جنگ، به ایشان اشاره کردند که در این زمینه نکته خوبی را دانشجویان به ایشان یادآوری کردند). ). برای امنیت جنگ شما تا قیامت) هر چند جاودانه و مستمر باشد بر این همنشینی با جبهه حسینی و دشمنی با جبهه دشمنان خدا تأکید کردند و آن را موقتی و مرتبط با یک جنگ ندانستند. زمان و دوره خاص، همانطور که توضیح دادند. این جنگ و جنگ با دشمنان خدا از فردی به فرد دیگر و در هر زمانی متفاوت است. برای دانش آموز به گونه ای و برای مدیر به گونه ای دیگر، برای زمان جنگ اهل بیت علیهم السلام با دشمنانشان به گونه ای بود و برای عهد جدید به گونه ای دیگر. :

– این جنگ اشکال مختلفی دارد. در عصر شمشیر و نیزه، ماده یکی است، در عصر اتم و هوش مصنوعی، ماده فرق می‌کند، اما چنین است. در عصر تبلیغات از طریق شعر و آهنگ و سخنرانی و بیان در کلام همین است در عصر اینترنت و کوانتوم و امثال اینها همین است. در دوران دانشجویی، شخص یک نوع است، اما مدیر و مسئول شدن یک نوع دیگر و در همه حال، اوست; و سپس:

– «جنگ لمان جنگ توست» همیشه به معنای حمل سلاح نیست، بلکه به معنای درست فکر کردن، درست صحبت کردن، درست شناختن و هدف گیری دقیق است. بدانید که ماموریت چیست و مسیری را که باید طی کنید را بدانید. اگر در این راه «فکر کنیم»، «تعریف کنیم» و «جستجو» کنیم، زندگی معنا و هدف پیدا خواهد کرد.

البته این سخنان یک مقدمه لازم و ضروری دارد و آن این است که بر خلاف برخی از روشنفکران و هنرمندان و سیاستمداران مثلاً این جمله ناجوانمردانه که ما باید با همه در صلح باشیم و دوران جنگ تمام شده است و. ..، خیر، «این کارزار تمام نشدنی است» و تا «قیامت» ادامه خواهد داشت. بسیاری از این هنرمندان که سال ها شعار «مهربانی» و «سلام با همگان» سر دادند، رسما از مردم خشن در برابر مردم و آتش افروزان اموال ملت دفاع کردند و برخی از آنها از دشمن خارجی مردم ایران خواستند تا به ما حمله کند. سریع آب ریختند و نشان دادند که دشمنان حتی در خیالشان، مهربانی و آرامش با جبهه حق نمی آیند، پس چرا جبهه حق می نشیند، دستش را بالا می برد، مبارزه را کنار می گذارد و نمی جنگد و دفاع نمی کند؟

پس از این مقدمه لازم، اکنون هر یک از ما باید به زمان و مکان و موقعیت اجتماعی و علمی که در آن قرار داریم و در چه سطحی از نفوذ و اقتدار برای انتخاب بهترین روش برای این رشته نگاه کنیم; فضای مجازی؟ فناوری های جدید؟ هوش مصنوعی؟ هک زیرساخت های فنی دشمن؟ قابلیت های موشکی؟ توانایی های دریایی؟ قابلیت های علمی امروز؟ قابلیت های اتمی …

هر کس در هر کجا که باشد، باز هم به قول این حکیم فرزانه، باید اولاً آن مکان را «مرکز جهان» بداند و ثانیاً سعی کند «وظیفه خود را به بهترین نحو انجام دهد». در آن زمان و مکان، چه در شعر و موسیقی، چه در ساخت ابزار جنگ، چه در موقعیت های علمی، چه در ورزش قهرمانی، چه در تبلیغ و تبیین و روشنگری و چه در هر کارکرد و وظیفه دیگری.

جنگ شمشیر از دیرباز موضوعی مغفول مانده بوده و چهره های جدید و متفاوتی به خود گرفته است. خداوند همه ما را از بهترین سربازان لشکر امام زمانمان در هر درجه و یگانی قرار دهد.