گل علی بابایی وی از رزمندگان هشت سال دفاع مقدس است و نویسنده کتاب هایی چون «ستاره های سوزان»، «حماسه همبای»، «در هاله ای از غبار»، «شاهین روی خورشید»، «ضد- اعتصاب، و «ضد اعتصاب» و «شاهین روی خورشید» و «اعتصاب متقابل». «سرزمین‌های مسلح»، «کوه آتش»، «جرقه‌های خورشید»، «این داستان ماست»، «ماه با بچه‌ها»، «پیام ماهی» و «عاشق ناشناس» به هشت سال کار کمک کردند. دفاع مقدس و هر کدام از این کتاب ها حول محور یکی از شخصیت های دفاع مقدس یا موقعیت های جنگی می چرخد، اما همچنان دغدغه ترویج فرهنگ ایثار و شهادت دارد.

بابایی درباره عزاداری رزمندگان اسلام در هشت سال دفاع مقدس به مجله توژال گفت: عزاداری در جبهه به گونه ای بود که هر چه از اول محرم به عاشورا نزدیک می شدیم ضربان قلب تندتر می شد و این عزاداری ها در جبهه بود. گویی آخرین محرم دل های بی تاب مبارزان بود. زیرا با عشق و معصومیت بر سینه می کوبند، گویی می خواهند دل را از سینه بیرون بیاورند و به راه عشق بکشانند.

وی افزود: رزمندگان در شامگاه عاشورا مانند یتیمان دشت نینوا با پای برهنه بر سر و سینه می زدند و دور خیمه حسینی حلقه می زدند و به یاد غریبان اهل بیت عزاداری می کردند. امام حسین علیه السلام.

بابایی افزود: در عاشورای سال 62 در پادگان دو کوهی با بچه های گردان حبیب بن مظاهر با نوارهای سبز و سرخ بر پیشانی «یا حسین شهید» و در دسته ای سازمان یافته عزاداران. از سید السید. حزن (سلام الله علیه) عاشورا در جاده خاکی نو ظهور کرد، از کنار خادمان جوانرود گذشتیم. خبر این برنامه به گوش حاج همت، فرمانده شهید لشکرمان رسید، روز بعد در قلجه طی سخنانی احساسی در جمع سربازان لشکر طیبه، با تحسین به عزاداری دسته جمعی فرزندان حبیب اشاره کرد. این برنامه گامی ارزشمند از سوی شما در بین مردم روستاهای آن منطقه است که تأثیر بسیار مثبتی بر جای گذاشت و من شخصاً از برادران هنگ حبیب قدردانی می کنم.»

این رزمنده هشت سال دفاع مقدس را ادامه داد: در ماه محرم 63 همزمان با ماه محرم و با همت جمعی از برادران حسینیه ای در قرارگاه گردان ساخته شد. برادران رزمنده شبانه با اخلاص و عشق فراوان برای امام حسین (علیه السلام) عزاداری می کردند و روح خود را می نوشیدند تا در عاشورا در جبهه آینده، همچون یاران سیدالشهدا (علیه السلام) قربانی اسلام شوند. ). البته نمی توان محبت این عزیزان به امام حسین علیه السلام را بیان کرد. زیرا او باید مانند رزمندگان عاشق باشد. مثلا مسعود تقی زاده در میان برادران متخاصم خلق و خوی عجیبی داشت. تا مردم به همه عشق و ایمان او غبطه بخورند.